Future

Acı

Kedimi tutanamadım gözlerim dolmuştu. Sinirden mi yoksa üzüntüden miydi ? Bilmiyordum. Belki ikisi birdendi. Aklımda o kadar soru vardı ki. Kimdi bu kız? Neden Louis'i öptü? Louis neden geri çekilmedi? Ablası ile bizim evde konulurken lorine karşı bir şeyler hissediyorum demişti ama şimdi başka bir kızı öpüyor. Daha fazla onları izliyemezdim. Çantamı aldım ve sinirli bir şekilde arkama bakmadan yürümeye başladım. Dışarı çıkmıştım. Daha geleli yarım saat olmuştu ama geri gidiyordum. Bu geceyi böyle hayal etmemiştim. Yürümeye başladım. Biraz uzaklaşmıştım. Louis çıktı ve lorin diye bağırıyordu. Hiç umursamadım. Arkama bile bakmadım onun ize koştuğunu hissediyordum. Çünkü ses gittikçe yaklaşıyordu. Arkamda birisinin nefes alış verişini hissetim demek yakalamıştı beni.
-lorin bekler misin ?
-neden bekliyim bir sebep var mı beklemem için?
-açıklayabilirim.
-neyi louis! Kızın gelip senin dudaklarına yapıştığını ve senin de ona neden karşılık verdiğini mi ?
-L-lorin...
-lütfen louis seni daha fazla dinlemek istemiyorum.
-sen neden böyle tepki veriyorsun öpmüş olabilir seni neden bu kadar ilgilendiriyor açıkla bana.
-bir de açıklamamı mı istiyorsun? Louis görmüyor musun sana karşı bir şeyler hissettiğimi?
-lorin bende sana karşı bir şeyler hissediyorum.
-louis yalan söyleme bari. Kızı nasıl öptüğünü unuttun galiba. Hem o da seni seviyor. Ben aranıza kara kedi gibi girmeyeyim. Sen git onu yanına daha fazla bekletme. louis bana neden o kızdan bahsetmedin? bende sana o kadar yakın davranmazdım bu hislerim en azından olmazdı ve şu an canım acımazdı.
-çünkü biz lulu ile kavga ettik ve o gitti Amerika'ya beni burda bıraktı. Sen gelmeden 2 hafta önce. Bende ayrıldık sandım. Ama o beni öpünce geri çekilemedim ona karşı hislerimin bitmediğini fark ettim.
Gözlerimden yaşlar akıyordu. Sokak ortasında ağlıyordum ve louis ile konuşmalarımız bağırışlı bir konuşmaydı. En azından etrafta bir iki tane insan vardı. Ben daha fazla dayanamadım Louise bakıp ;
-git louis. Git. Bu konuşma olmamış gibi. Hiç tanışmamışız gibi git. Sana hisslerimi söylememiş gibi git.
Louis ne bir şey diyor ne de gidiyordu sadece gözlerimin içine bakıyordu. Gene konuştum.
-louis sen gitmesen ben giderim. Arkama bile bakmadan giderim.
Gene susuyordu. Ve gözünden yaş aktığını gördüm. Arada kalmıştı. Liseden beri sevgilisi olan kız mı? Yoksa yeni tanıdığı bir kız mı? Daha fazla onun adım ekmesini beklemedim ve yürümeye devam etti. Yürüyünce incinmiş ayağımı burktum ve yere düştüm. Dizlerimde bir sıcaklık hissediyordum. Louis hemen yanıma geldi.
-iyi misin ?
-sizi ilgilendirmez.
Bu resmî konuşmam louis şaşırmıştı. Ayağa kalktım ve dizlerime baktım kabuk tutulan yerler gene kanıyordu bu sefer daha fazla derinden kanıyordu. Gerçi tek kanıysan yer orası değildi. İçimde kanıyordu.
-lorin dizlerin kanıyor gel geri gidelim pansuman yapalım sana
-evet bence de geri gitmelisin ama bensiz. Ben kendim hakederim işimi. İçerde sizi bekleyen bir kız arkadaşınız var.
Bunları söylerken bile ayakta zor duruyordu. Gerçekten de canım acıyordu. "Louis" birisi bağırıyordu. Bu o kızdı lulu içerden çıkmıştı. Ve bize doğru yürümeye başladı. Onun ile konuşmaya katlanamazdım. Gene yürüdüm. Bu sefer louis kıpırdamıyordu. Ne bana doğru geliyor ne de luluya. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Arkama bakmıyordum ama lulunun louisin yanına geldiğini anlamıştım. Taksi durdurma bahanesi ile durdum. Ve taksiye işaret verdim. O sırada onlara bakıyordum. Lulu Louise sarılmıştı. Louis ile tepki vermiyordu. Bıraktığım yerdeydi. Bana bakıyordu. Daha fazla bakmadım taksi de gelmişti. Bindim.
-iyi akşamlar efendim.
-iyi akşamlar
-iyi misiniz? Diziniz kanıyor. Hastaneye mi gidelim.
Eve gidemezdim. Kafa dinlemeye ihtiyacım vardı. Ama canım da yanıyordu ve evde hal edebileceğim bir şey değildi. En İyisi taksiciyi dinleyip hastaneye gitmekti.
-evet hastaneye gidelim.
-peki efendim. En yakın hastaneye sürüyorum o zaman.
-tamam
Topuklu ayakkabılarımı da çıkarmıştım. Bileğim gene sızlıyordu. Olayları gene gözümde canlandırdım. Hangi ara Louis'i bu kadar sevmiştim. Diye düşündüm. Ama bitmişti her şey bir daha yüzünü bile görmek istemiyordum. Hattatıma bakacaktım. O onu seçti sonuçta. Ben bunları düşünürken gelmiştik. Parasını verip indim ve acile girdim. Doktor inceledikten sonra hemşireye pansuman yapılmasını söyledi. Ve bana ayak bileğin için doktora gidip gitmediğini sordu. Bende gittiğimi söyledim. Hangi ilacı verdiğini sordu. İsmini söyledim. Artık onu işe yaramayacağını ondan yeni bir tane ilaç yazacağını ve günde iki kere sürmem gerektiğini söyledi. Tamam dedim. İlim bitmişti. İki dizim de pansumanla üstümde elbise ellerimde topuklu ayakkabılarım ile hastaneden çıktım. Şimdi ne yapacaktım. Yürüyemezdim. Ayağım ağrıyordu. Eve de gitmek istemiyordum. Ama mecburdum. Gene bir taksi tutum ve evin adresini verdim. Yol boyu kafamdaki olaylar içimde mi acı dizlerim ve bileğimin acısından başka bir şey düşünemiyordum.
-geldik.
İrkilmiştim. Farkında değildim. Çok çabuk gelmiştik parasını ödedim ve indim. Louisinde arabasına da park ettiğini gördüm. Tek değildi. Lulu da gelmişti. İnanmıyordum. Gerçekten de hiç bir şey yaşamamış gibi davranıyordu. Gerçi ben ona demiştim. O zaman bende öyle davranmalıydım. Yavaş yürüyordum. Ayağımın üstüne basamıyordum. Louisler de indi beni fark etmişti. İkisi de apartmana doğru yürüdüler. Ve bana yetiştiler onların yüzünü görmek istemiyordum ama gene zorunda kaldım. Lulu benim yüzüme baktı ve ;
-sen şu louis ile magazinde ismi dolaşan kızsın demi. Zaten sadece ismin dolaştı. Çünkü louis halen Benin sevgilim.
Cevap vermedim. Louis dizlerim fark etti;
-hastaneye mi gittin?
Gene cevap vermedim. Sadece susmak istiyordum.
Lulu;
-dili yok galiba. Neyse iyi akşamlar sana. Gel aşkım biz gidelim.
Louisin elini tutu ve önüme geçtiler. Louis elini elinden çekti.
Louis ;
-merdivenden çıkabilecek misin? Yardım edeyim istersen.
Ona baktım ve konuşmaya karar verdim.
-canım acısa da yavaşta çıksam bu merdivenlerden gene de kendim halledebilirim.
Louis bir şey demiyordu. Onu ilk kez bu kadar durgun görüyordum. Lulu louisin elini tuttu gene ve onu zorla merdivenlerden çıkardı. İyi ki birinci katta oturuyorduk. Az bir merdiven vardı. Louisler çıkmışlar kapıyı çalmışlardı. Kapıyı Clark açtı ve şaşırmıştı luluyu görünce ve üstüne üstüne en şaşırdığı louisin elini tuttuğunu gördüğünde oldu. Bende sonun da çıkmıştım. Clark konuşmuyordu. Lulu sensizliği bozdu ve ;
-Clark özlemedin galiba beni.
-lulu senin burda ne işin var sen gitmemiş miydin?
-geri döndüm. Etrafta bir kaç tane magazin haberi görünce buraları çok yalnız bıraktığımı düşündüm.
Bunları söylerken bana bakıyordu. Sinirlendiğim yüzümden belliydi. Daha fazla konuşmadı ve sustu. Clark bana bakıyordu.
-lorin sen giderken böyle değildin ne oldu sana ?
-iyiyim ben Clark. İyi akşamlar size
Kapıyı çaldım. Louise son bir bakmak istedim o gözlerine çünkü bir daha bakmayacaktım. Evime girdiğimde hayatımı komple değiştirecektim. O da bana bakıyordu. Gerçi tek bakan o değildi. Clark ve lulu da bakıyordu. Kapı açıldı. Ama ben gözlerime inanmamıştım. Kapıyı açan ılgın değildi. Giraydı. Geleceğini biliyorduk ama bu kadar erken değil. Bana sarıldı ve hafif yukarıya kaldırmıştı. Onu görünce az da olsa keyfim yerine gelmişti. Gülmüştüm ve bu elimde olmadan gülmüştüm.
-lorin seni özlemişim.
-bende seni.
Halen eli belimdeydi. Louisin bize baktığını gördüm. Sinirli ve kıskanmıştı.
Giray;
-lorin dizine ne oldu. Bileğin neden mor. İyi misin sen ?
-her şeyi anlatacağım. Merak etme önemli bir şey değil.
Ilgın gelmişti. Ve dizlerimi görünce şok oldu.
-lorin ney oldu sana.
-kanka iyiyim merak etme.
-nasıl iyisin sen louis ile değil miydin? Senin başına ne geldi?
-louis ile değildim. Neyse içeri geçelim.
-tamam kanka dikkat et yürüyebiliyor musun ?
Giray ;
-yürüyemez o.
Dedi ve beni kucağına aldı. Arkama baktım. Louis bize bakıyordu kıskanmıştı ama lulu ile el ele idiler halen. Clark ise bir şey anlamamıştı. Biz içeri girdik ılgın kapıdan dışarı baktı. Louise kin dolu bir bakış attı öldürecekmiş gibi bakıyordu.giray beni koltuğa bıraktı. Ilgın kapıyı öyle bir kapattı ki bina da yankılandı ses ben bile irkilmiştim.