Zawgyi
ေဒါက္တာက စမ္းသပ္ျပီးေတာ့
"ဘာမွေတာ့ သိပ္စိုးရိမ္စရာမလုိပါဘူး လူနာကကုိယ္ဝန္ေဆာင္ဆိုေတာ့ အားနည္းျပီး မူးလဲသြားတာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာ လူနာကဘယ္ေတာ့ေလာက္သတိျပန္ရမလဲ"
"ကြ်န္ေတာ္ေဆးထိုးေပးထားပါတယ္ ခဏေနရင္သတိျပန္ရလာပါလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဒါက္တာ"
"ရပါတယ္ဗ်ာ ဒါဆုိကြ်န္ေတာ့္ကို ခြင့္ျပဳပါဦး"
"ေကာင္းပါျပီ ခင္ဗ်ာ ႀကီးႀကီး ေဒါက္တာ့ကုိလုိက္ပုိ့ေပးလုိက္ပါ"
နွုိင္းထက္တစ္ေယာက္ ခုဏျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကုိ ျပန္ေတြးရင္း
"ကုိကုိ ကေလးကုိမေအာ္ခဲ့သင့္ဘူးကြာ"
အမွန္ေတာ့ ကုမၸဏီကအလုပ္ကိစၥတစ္ခု အဆင္မေျပေႀကာင္း Ph ဆက္လာေတာ့ လူကစိတ္ထဲသိပ္မႀကည္ဘူး…ကေလးကေတာ့ ကုိယ့္ကုိစိတ္ပူျပီးေမးရွာတာကုိ ထြက္ေနတဲ့ ေဒါသေတြက ကေလးအေပၚပုံခ်မိသြားတယ္…နွူိင္းထက္လည္း ေမ့ေနတ့ဲ ကေလးရဲ့လက္ကေလးကုိ ကုိင္ျပီး
"ကုိကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကေလးေလးရယ္"
ခဏႀကာေတာ့ ကေလးရဲ့မ်က္လုံးေလးေတြက ပြင့္လာကာ
" ကေလး…သတိရျပီလားဟင္…ေခါင္းေတြဘာေတြေရာ မူးေနေသးလား"
"……"
"ကေလး ဘာျဖစ္ေနလုိ႔လဲ ေခါင္းမူးေနလုိ႕လား"
"ကြ်န္ေတာ္တို့ကြာရွင္းရေအာင္"
"ဟမ္ ကေလးဘာေျပာလုိက္တာလဲ"
"ကြာရွင္းႀကရေအာင္လုိ႔"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကေလးရာ ကုိကုိ႔က္ိုကြာရွင္းမယ္လုိ႔ေတာ့ မေျပာပါနဲ့"
"ကြ်န္ေတာ့္အခ်စ္ေတြကုိ တန္ဖိုးမထားတဲ့သူနဲ့ အတူတူမေနနိုင္ေတာ့ဘူး"
"ကေလးမေက်နပ္ရင္ ကုိကို့ကုိ တစ္ခုခုျပန္လုပ္ေလကြာ"
"ဘာမွလည္း မလုပ္ဘူး အခုကြ်န္ေတာ့္လက္ကုိလႊတ္"
"ကေလးဗိုက္ထဲမွာ ကုိကုိတို့ ကေလးေလးရွိေသးတယ္ေလကြာ"
"ဗိုက္ထဲက ကေလးေလးကုိ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လုိ႔ရတယ္"
ESTÁS LEYENDO
ေမာင့္ရင္ခြင္မွာခိုနားလွည့္ပါ...ငယ္(Completed)
Romanceကုိယ္ကအခုမွစာစေရးတာဆိုေတာ့အမွားေတြပါသြားရင္လည္းခြင့္လႊတ္ႀကပါေနာ္...ဒီFicေလးကုိေပါ့ေပါ့ပါးပါးပုံစံမ်ိဳးေလးပဲေရးသြားမွာပါ...လုံးဝအဆြိဖက္ကုိသြားမွာပါ...ဒီFicေလးကကုိယ္စိတ္ကူးထဲကအတိုင္းေရးထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္တစ္စုံတစ္္ရာတူညီမွုရွိခဲ့ရင္ႀကိဳပီးေတာင္းပန္ပါတယ္...
