Zawgyi
ေဆးရံု၏အခန္းတစ္ခန္းထဲတြင္
"လူနာကေဆးရံုုကုိေရာက္တာျမန္လုိ့ လူႀကီးေရာ ကေလးေရာ ဘာမွျဖစ္မသြားပါဘူး"
"ဟုတ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဒါက္တာရယ္"
"လူနာသတိရလာရင္ ေဆးရုံကဆင္းလုိ႔ရပါျပီ"
"ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာ"
ခဏေနေတာ့ ကုတင္ေပၚမွလေရာင္က မ်က္လုံးေလးေတြပြင့္လာျပီး
"ကုိကုိ"
"……"
နွုိင္းထက္လည္း အျပင္မွာရွိေနတဲ့ ႀကီးႀကီးကုိေခၚလုိက္ျပီး
"ႀကီးႀကီးေရ ခဏေလာက္"
"လာျပီ သားနွုိင္းထက္ေရ"
"ေဆးရုံကဆင္းလုိ႔ရျပီဆိုေတာ့ သိမ္းစရာရွိတာသိမ္းျပီး လုိက္ခဲ့ေတာ့ေနာ္ ကြ်န္ေတာ္ကကားေပၚကေစာင့္ေနမယ္"
"ေကာင္းပါျပီကြယ္"
"ကုိကုိ ကေလးကုိေစာင့္ဦးေလ"
"ေနာက္မွႀကီးႀကီးနဲ့လုိက္ခဲ့…ကားေပၚကေစာင့္ေနမယ္"
"ဟုတ္ ကုိကုိ"
ကားပါကင္ေရာက္ေတာ့ ကုိကုိ႔ေဘးမွာထိုင္ဖို့လုပ္တုန္း ကုိကုိက
"ႀကီးႀကီးနဲ့အေနာက္မွာထိုင္"
"ဗ်ုာ"
"အေနာက္မွာထိုင္လို့ေျပာလုိက္တာ မႀကားဘူးလား"
"ဟုတ္ ကုိကို"
ဒီလုိနဲ့ကားေမာင္းလာတဲ့တစ္ေလ်ွာက္လုံး ကုိကုိကဘာစကားမွမေျပာေပ…အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း
"ႀကီးႀကီးဘဲ အခန္းထဲကုိတြဲျပီး လုိက္ပုိ့ေပးလုိက္ပါ"
"ေအးပါကြယ္"
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့
"ႀကီးႀကီး"
"ေျပာေလ သားေလး…ဘာလုပ္ခ်င္လုိ႔လဲ"
"ကုိကုိကသားကုိစကားလည္း မေျပာဘူူး"
"သားနွုိင္းထက္က အရမ္းစိတ္ပူသြားလုိ႔ပါ သားရဲ့"
"ဟုတ္ ႀကီးႀကီး"
"ဒါဆို ႀကီးႀကီးသြားျပီ…သားလုိအပ္ရင္ေခၚလုိက္ေနာ္"
YOU ARE READING
ေမာင့္ရင္ခြင္မွာခိုနားလွည့္ပါ...ငယ္(Completed)
Romanceကုိယ္ကအခုမွစာစေရးတာဆိုေတာ့အမွားေတြပါသြားရင္လည္းခြင့္လႊတ္ႀကပါေနာ္...ဒီFicေလးကုိေပါ့ေပါ့ပါးပါးပုံစံမ်ိဳးေလးပဲေရးသြားမွာပါ...လုံးဝအဆြိဖက္ကုိသြားမွာပါ...ဒီFicေလးကကုိယ္စိတ္ကူးထဲကအတိုင္းေရးထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္တစ္စုံတစ္္ရာတူညီမွုရွိခဲ့ရင္ႀကိဳပီးေတာင္းပန္ပါတယ္...
