Zawgyi
ဘာလုိလုိနဲ့ေလေျပ့ကုိယ္ဝန္ေတာင္ ေမြးဖို့သိပ္မလုိေတာ့ဘူး…ေမာင္ဆိုသည္မွာလည္း ဂရုစိုက္လြန္းလုိ့ ရပါတယ္ေတာင္ေျပာယူရတဲ့အထိဘဲ…
"ငယ္…မနက္စာစားျပီးျပီဆိုေတာ့ အားေဆးေသာက္ရမယ္ေနာ္"
"အြန္းပါ ေမာင္ရဲ့"
"ငယ္…ေျခေထာက္ေတြေယာင္ေနေသးလား ေမာင့္ကုိျပဦး"
"သိပ္ေတာ့မေယာင္ေတာ့ပါဘူး ေမာင္ရဲ့"
"ငယ္နာေနတဲ့ေနရာေတြရွိိလည္း ေမာင့္ကုိေျပာေနာ္"
"ေျပာမွာေပါ့ ေမာင္ရဲ့"
"ရင္ခြင္ထဲလာပါဦး ေမာင္ဖက္ထားခ်င္လုိ့"
"ဖက္ပါဗ်ာ ငယ္ကေမာင့္အပုိင္ဘဲကုိ"
"ဒါေပါ့ ငယ္ကေမာင့္အပုိင္"
"ေမာင္…ငယ္ေမေမ့ကုိသတိရလုိက္တာ"
"ငယ္…ကေလးေလးေမြးျပီးေတာ္ေတာ္ႀကာရင္ ေမာင္တို့သြားႀကမယ္ေလ"
"ဟုတ္ ေမာင္"
"ငယ္ တစ္ေနရာရာကနာေနတာရွိလား"
"ဘာလုိ့လဲ ေမာင္ရဲ့"
"ငယ့္ကုိႀကည့္ရတာ တစ္ေနရာရာကနာေနသလုိဘဲ"
"ဟုတ္တယ္ ေမာင္"ဆိုျပီး ေလေျပလည္းနာေနတဲ့ရင္ဘတ္ေပၚ ေမာင့္လက္ေလးတင္ေပးလုိက္ေတာ့ ေမာင္က
"ဟင္…ေမာင္ရင္ဘတ္ေတြတင္းေနပါလား"
"ဟုတ္တယ္ေမာင္ ငယ္ရင္ဘတ္ေတြတင္းျပီးနာေနေတာ"
"ေမာင္ သက္သာေအာင္လုပ္ေပးရမလား"
"သက္သာသြားေအာင္ ေမာင္လုပ္တတ္တယ္ေပါ့"
"ဒါေပါ့ ေမာင္ေဒါက္တာ့ကုိေမးထားတာ"
"ဟုတ္လား ဒါဆုိလုပ္ေပးေလ"
"ငယ့္အက်ႌလွန္လုိက္ ေမာင္လုပ္ေပးမယ္"
"အက်ႌကဘာလုိ့လွန္ရမွာလဲ"
"ေမာင္နို့စုိ့မလုိ့ေလ"
"ဟယ္…ေမာင္ကလည္း ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ"
"တကယ္ေျပာတာငယ္ရဲ့…ရင္ဘတ္ေတြနာတာသက္သာေအာင္ အဲ့လုိလုပ္ေပးရမယ္လုိ့ ေဒါက္တာကေျပာထားတယ္"
YOU ARE READING
ေမာင့္ရင္ခြင္မွာခိုနားလွည့္ပါ...ငယ္(Completed)
Romanceကုိယ္ကအခုမွစာစေရးတာဆိုေတာ့အမွားေတြပါသြားရင္လည္းခြင့္လႊတ္ႀကပါေနာ္...ဒီFicေလးကုိေပါ့ေပါ့ပါးပါးပုံစံမ်ိဳးေလးပဲေရးသြားမွာပါ...လုံးဝအဆြိဖက္ကုိသြားမွာပါ...ဒီFicေလးကကုိယ္စိတ္ကူးထဲကအတိုင္းေရးထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္တစ္စုံတစ္္ရာတူညီမွုရွိခဲ့ရင္ႀကိဳပီးေတာင္းပန္ပါတယ္...
