Truth or Dare ~ft. 5SOS~

~9~

Donderdag 19 juli
15:03
school

P.o.v: Luke

Geschokt staar ik Emily aan. 'Die blauwe plekken...' begint Brandon. Emily knikt:'Ja, Brandon. Dat komt deels daardoor...'

Ze pakt een doekje en laat daarmee het bloeden stoppen. Daarna veegt ze haar tranen weg.

'Hoelang al?' vraagt Michael aarzelend. Emily zucht:'Ik wil het er niet over hebben...' Ze schuift naar Michael toe, met de EHBO-doos in haar hand. Verbaast kijk ik toe hoe ze zijn arm ontsmet en er vervolgens verband omheen doet. Ze scheurt een reepje van de onderkant van haar shirt, dat ze eromheen knoopt zodat het verband blijft zitten.

'Eh, dankje.' zegt Michael verbaast. Emily glimlacht even naar hem en draait zich dan om naar Cooper:'Heb jij nog iets, behalve die snee op je wang?' Cooper schudt z'n hoofd:'Niks ergs in elk geval.'

Cooper gaat voor haar zitten en ze ontsmet zijn wond, waarnaar ze er gaas en een pleister, die dient als tape, op doet.

Cooper glimlacht dankbaar naar haar en ze glimlacht terug.

'Iemand anders nog iets?' vraagt ze. De rest schudt z'n hoofd, en Emily stopt de spullen weer in de EHBO-doos. 'En nu?' vraagt Phoebe.

P.o.v: Emily
15:17

Bedenkelijk haal ik mijn schouders op. Ik kan niet geloven dat ik zojuist heb gezegd dat ik kanker heb... Zelfs Calum weet het niet, en nu weten deze mensen, die ik amper ken, het wel. -Alsof het hun ook maar iets boeit. Ja, ze vinden het waarschijnlijk zielig en kut voor je, maar dat is het dan ook- klinkt het gemene stemmetje in mijn hoofd.

Ik zucht, wetend dat het waar is. Waarom zouden ze er ook om geven? Ze kennen me niet eens... Brandon haalt me uit mijn gepieker:'Ik weet trouwens niet hoe het met jullie zit, maar ik heb geen bereik meer.' 'Ik ook niet...' zegt Luke.

'Mijn telefoon ligt nog in het muzieklokaal.' mompel ik. 'De mijne is leeg...' moppert Phoebe en Cooper zegt:'De mijne ligt nog thuis...' 'De mijne is gesneuveld...' zegt Michael.

'Kunnen we niet via een raam naar buiten?' vraagt Phoebe plots. Wat dom dat ik daar niet aan heb gedacht! Michael neemt meteen mijn hoop weer weg:'Als je uit een raam wilt springen van de tweede verdieping, dan waarschijnlijk wel. Hier beneden niet... Alle ramen zijn geblokkeerd...'

'Kutzooi...' mompelt Cooper. 'Hier beneden kunnen we dus niks.' concludeerd Luke. Voorzichtig probeer ik om op te staan. Het doet veel pijn, maar het lukt wel. Ik grijp de trapleuning vast en zeg:'Dan gaan we naar boven. Spullen zoeken die nuttig kunnen zijn ofzo.'

Michael knikt instemmend en hij en Cooper staan op. 'Wat als er nog een bom ontploft?' vraagt Phoebe bang. 'Dan zorgen we dat we er klaar voor staan.' zegt Luke en ook hij staat op, om vervolgens z'n hand uit te steken naar Phoebe. Ze kijkt hem twijfelend aan en pakt dan zijn hand vast.

Luke trekt haar omhoog en ook Brandon komt naar ons toe. Cooper komt naast me staan:'Denk je dat het lukt of moeten we je tillen?'

Twijfelend kijk ik naar boven en zeg:'Ik probeer het eerst zelf, oké?' Hij knikt en gaat achter me staan.

Ik verstevig mijn grip om de trapleuning en zet een stap. Een felle pijnscheut trekt door mijn been, maar ik ben te koppig om op te geven, dus zet ik nog een stap. Bij de vierde stap gaat het mis; ik glij uit door een steentje en val naar achter.

Gelukkig word ik opgevangen door twee sterke armen. Cooper. 'Gaat het?' vraagt Michael bezorgd. Ik knik:'Ik gleed uit door een steentje, maar ik denk niet dat ik zelf verder kan...'

Voordat ik nog iets kan zeggen tilt Cooper me op. In bridestyle draagt hij me naar tweede verdieping, waar hij me voorzichtig op de grond laat staan. De gang voor ons ligt helemaal in puin, dus ga ik, met ondersteuning van Cooper, de gang aan onze rechterkant in.

Het tweede lokaal is nog redelijk intact. We lopen het lokaal in en ik ga op een stoel zitten, nadat Brandon die weer overeind heeft gezet.

'Blijf jij maar hier, dan zoeken wij wel naar spullen.' zegt Phoebe, waarop ik knik. En ze lopen weg.

Na ik weet niet hoelang komt Brandon terug:'Ik heb een radio gevonden, ik zal wel kijken of ik hem aan de praat krijg.' 'Is goed.' knik ik. Een tijdje hoor ik alleen het geruis van de radio en onze ademhaling.

Ondertussen komen Luke en Cooper binnen, met touw, hout en een schaar. Even later komt Phoebe met papier en plakband en Michael met stiften en een telefoon. 'De telefoon werkt niet...' zegt hij na een klein onderzoek.

Opeens hoor ik een stem uit de radio:'...school zijn bommen ontploft. De brandweer probeert het vuurt te blussen bij alle uitgangen, maar het ziet ernaaruit dat het wel even gaat duren. Ook kreeg ik net te horen dat de dader hoogstwaarschijnlijk nog aanwezig is in het gebouw. Verder...'

Geschokt kijk ik het lokaal rond. Zou één van hen dit alles op zijn of haar geweten hebben?

Gepubliceerd 14-01-2021