I Love You [Soukoku]

CHUUYA NAKAHARA 🍷5🍷

Elimdeki sigaraya ve yanımda biriken peçete tomarlarına bakıyorum bir mafyayken bile senin ardından göz yaşı döküyorum Osamu, bu halimi görsen ne çok dalga geçerdin bunu düşünmekten kendimi alı koyamıyorum, yarın beni terk ettiğin günden bu yana 5 yıl geçmiş olucak Osamu, tam tamına 5 yıl ve artık liman mafyası ile çalışmadığını söylediğin zaman buluştuğumuz yerde tekrar zaman öldüreceğim. O gün bana bakmamak için elinden geleni yapmışsan da bende senin o kahverengi gözlerini son bir kez görebilmek için elimden geleni yapmıştım ama beni ondan bile mahrum bırakmıştın hatırlıyor musun. bugün seninle karşılaştığım zaman yüzündeki o ifade neydi Osamu, bana neden pişman baktın, sana sormam gereken o kadar şey varken neden seni tekrar ve tekrar affettim asıl üzgün olması gereken senken neden sana üzgün olduğumu söyledim seninle karşılaşmak için hayatımla kumar oynayabileceğim halde neden seni görür görmez kaçtım Osamu neden seni hem bu kadar isteyip hem de olucaklardan bu kadar korkuyorum sensiz bir hayat düşlemek neden bu kadar zor geliyor lütfen anlat Osamu...

Sabah olduğunda gözlerim yanıyor ve burnumsa hem akıyor hem sızlıyor midemi anlatmaya kelimelerim yetmiyor başımsa ağrıdan kırılıyor Mori-san' ı arayıp izin istemek dışında elimden gelen bir şey olmuyor yatakta C pozisyonunda ağrımın geçmesini dilerken karnımın gurultusu aç olduğumu hatırlatmak istercesine yüksek sesle gurulduyor yataktan çıktığımda duvarlara yaslanarak ayakta kalabiliyorum koridordayken bacaklarımın daha fazla dermanı kalmıyor ve yere doğru kendimi bırakıveriyorum bir süre orda durup enerjimi topladıktan sonra mutfağa ulaşabiliyorum buzdolabını açtığımda karşımda tamamen acınası bir görüntü oluşuyor dolap en azından midem kadar boş üzerime bir ceket alıp evden fırlıyorum ve doğrudan markete doğru ilerliyorum yalnız yaşamanın tek getirisi fazla harcama yapmamak ve bu getiriyi elimden geldiğince iyi değerlendiriyorum eve dönerken hem mide ağrısıyla baş etmeye çalışıyorum bu yüzden yalpalaya yalpalaya yürüyorum nasıl göründüğüm pek umrumda olmuyor merdivenleri tırmanırken korkuluklara dayanmadan yürümek imkansızlaşıyor benim için şuan, kapıya gelince anahtarı deliğe sokup çeviriyorum eve ulaşmanın başarısı sonucu rahatlarken kendimi kapı önüne bırakıyorum soğuk zemin artık o kadar yabancı gelmiyor hissediyorum... soğuk ve alışılmış o hissi.....yalnızlık.....