18🐝

84 19 30
                                    

Finale çok yaklaştık sanırım, ama final yapmak istemiyorum.

-

Okyanus'dan.

Evet, aslında intihar etmemiştim. Sadece Ada'dan biraz uzaklaşmak istemiştim. Dışarıda şakır şakur yağmur yağıyordu ve ben o yağmurun altındaydım.

Ölmüş papatyam: Okyanus yapma.

Ölmüş papatyam: Eğer Deniz'i sevmeseydim,

Ölmüş papatyam: Seni sevmeyi denerdim.

Ölmüş papatyam: Ama benim sevdiğim var.

Ölmüş papatyam: Bu öldüğün anlamına mı geliyor Okyanus?

Ölmüş papatyam: Yapma n'olursun...

En sonunda Ada'yı engellemek zorunda kalmıştım.

-

Eda'dan. (Ayşesi olan değil, düz Eda.)

Saat gecenin bir yarısıydı. Uykum yoktu bende kitap okumak istemiştim. Kitap okurken en heyecanlı yerinde kapı çalmıştı.

"Kim o?"

"Ben."

"Kimsiniz işte?"

"Tanımadın mı Eda?"

"Hayır."

Korkmuştum, zaman kaybetmeden kapının deliğinden baktım. Gelen Ada'nın arkadaşı Mehmet'ti.

Kapıyı açtım. "Ne istiyorsun?" Derin nefes aldı, ve konuştu "Ada'ya ulaşamıyoruz, sen yerini biliyor musun?"

Hem şaşırmış, hemde gerilmiştim. Evden mi kaçmıştı, ya da kaçırılmışmıydı?

-
Sabaha kadar Ada'yı her yerde aradık, ama ona bir türlü ulaşamadık.

Deniz arıyor..

Heyecanla telefonu açtım, "Alo?"

"Ada'yı buldum Eda."

"Nerede?"

"Yanımda şu an geliyor."

"Tamam," dedim sesimin titrek çıkmamasına özen göstererek.

-
Deniz'den.

Ada'yı her yerde arıyordum. Kafayı yiyecektim.

Derken bir duvarın dibinde çökmüş, ağlayan Ada'yı gördüm.

"Ada?"

"Git, Deniz.. Git.."

"Şaçmalama, herkes seni arıyor sabahtan beri seni arıyor.. Herkes çok merak ediyor seni..."

"Git Deniz! Hayatımı alt üst ettin git!"

"Nasıl?" Boğazım yanmıştı. "Ailem senin yüzünden öldü. Aileme sen çarpmışsın arabayla.."

Gözlerim dolmuştu. Ada'nın ailesini ben öldürmüştüm...

"Özür dileri-"

"Özür dilemen onları geri getirmeyecek! Benim sevgilim bir katil, ve ailemin katili..."

-

Ada'dan.

Bir şekilde eve gitmek için ikna olmuştum. Belim çok ağrıyordu, ve ayakkabılarımın bağcıkları çözülmüştü.

"Bağlar mısın?" Gülerek suratıma baktı suratıma baktı, "Lafı mı olur?"

Utanmıştım, çünkü onunla küstüm.

"Oldu."

"Sağol.."

"Önemli değil," dedikten sonra ellerini ellerime kenetledi.

"Bırak."

"Bırakmam. Bu arada ilk defa lenslerini takmamışsın. İyi olmuş..."

"Neden?"

"Çünkü lenssiz daha güzelsin."

-

düzenlenmiştir.

Bal||TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin