Bal||Texting

19🐝

-

O korkunç günün üstünden 5 gün geçmişti. Deniz'le hala konuşmuyordum, konuşmakta istemiyordum.

Okyanus neredeydi hiç bilmiyordum.. Gerçi bilsem bile gidebilir miydim?

Önümde duran koca lacivert gökyüzüne baktım. Muhteşemdi... Onun gözleri gibi.
Hayat bazen beklediğimiz gibi olmuyor. İnsanlar kırılıp üzülebiliyor. Hemde çok üzülebiliyor. Ve aradan yıllar geçiyor ve değişmeyen tek cümle şu oluyor, "sana hala güveniyorum.." Belki ben bu cümleyi bile kazanmayı hak etmemiştim. Hayatımda herşey hüzünden ibaretti, sadece ağlayıp, sinirlenip, üzülüyorduk.

Ve o gece gökyüzü bir anda siyahlaştı...Bütün umutlar siyahlaştı... Umutlar camdan aşağı atlayarak intihar etti..

Ben hayatım boyunca 'umudun' olmadığına inandım. Belki eğer umut olsaydı babam geri gelirdi... Harry Potter evreni gerçek olurdu, annem geri dönerdi. Sıcacık evimizde yaşardık ne güzel..

Ben Ada. Sadece bir Ada'yım. Ailesini trafik kazasında kaybetmiş çaresiz bir kızım. Annem beni çok severdi... Babamda öyle... Bir gün gittikleri yemekten geri dönerken, bir canavar yüzünden öldüler...

Toprak çok güzel kokuyordu... Acaba sevdiklerimizi aldığı için mi?
Tabiki de sevdiklerimizi aldığı için güzel kokuyordu.

Bilmem kaçıncı kez Aşk Nerden Nereye'yi dinlerken kapım çaldı.
Gece saatin ikisiydi. Kapıyı açmak için ayaklandım. Açtığımda ağlamaktan gözleri şişmiş Deniz'i gördüm.

"B-ben..."

-

düzenlenmiştir.