YENİDEN

Y-7

    Telefonu kapatıp,  yaşlı adamın yanına gittim.

Gümüşsu'da benimle gelmek istiyordu ama tek başıma gitmek istedim. Apar topar eşyalarımı alıp çıktım evden. Oraya vardığımda derin bir nefes alıp kapıyı çalmak için elimi havaya kaldırdım. Kapıyı çalmadan yaşlı adam kapıyı açtı. İçeri girdim bir çay yaptı ve karşıma oturdu.

"Evet kızım baştan sona sana herşeyi anlatıcam. Bak kızım ben burda 27 seneden beri yanlız yaşıyorum kimim kimsem yok. Üst yoldan büyük bir ses geldi hemen oraya gittim.  Herkes ölmüştü fakat Çağlar yaşıyordu. Kusura bakma hafıza kaybı geçirmişti  Yani gerçek adı ne bilmiyorum ama çağlar ismini verdim. Neyse Çağları kendi oğlummuş gibi bakmak istedim en azından diğer zamanlarda bana yardım etmiş olur diye düşündüm. 2 sene öyle ya da böyle geçti beni doğduğundan beri babasıymışım gibi biliyor."

Gözümden yaşlar hızlıca akıyordu.

"Peki hiç polise flan gitmediniz mi? Ailesinin ne kadar acı çektiğini düşünmediniz mi ?

Ben ne kadar acı çektim biliyormusunuz? Her gün her saniye öldüm? Onu herşeyden çok sevdim ailem gibiydi. En azındam ailemin ölümünde beni teselli edebilirdi. Buna nasıl katlamdınız?"

Yaşlı adamda benim ile birlikte ağladı.

"Peki Efe nerde şuan yani Çağlar".

"Yurt dışında okuyor, burayada bir ayda 2 3 kere geliyor."

"Bir daha ne zaman gelir".

"2 güne gelir haberleşmiştik. Geldiğinde haber veririm".

Kalbime bir bıçak saplanmıştı. Beni hatırlayamıycaktı benle olan ikimizle olan hiç birşeyi hatırlamıycaktı.

Eşyalarımı alıp hızla evden çıktım.

Eve gittiğimde Gümüşsu her şeyi anlatmam için beni bekliyordu.

"Kusura bakma Gümüşsu uyumak istiyorum." Gümüşsu rahat bırakmazdı. Arkamdan geldi bir sürü sorular sordu.

"Tamam Gümüşsu herşeyi anlatıcam. Efe yaşıyormuş. (Ağlamaya başladım.) Hafızasını kaybetmiş o yaşlı adamı babası olarak biliyor. Adını da Çağlar koymuşlar. Şuan yurt dışında bir okulda okuyor. Daha çok acı çekiyorum. Ölücekmiş gibiyim. Yarın gelicekmiş"

"Peki gidicek misin?"

"Gümüşsu nasıl soru bu onu ne kadar özledim biliyormusun? Beni ne kadar hatırlamasada ben görücem onu"

"Peki Esracım sen yat uyu dinlen biraz"

Kafamı yastığa koyar koymaz uyuya kaldım. Çok yorgundum. Sabah kalkar kalkmaz giyindim. Efeyle olan bir kaç fotoğraf aldım yanıma. Oturdum ve o yaşlı adamdan haber bekliyordum. Saatlerce bekledim. Gümüşsuyla kahvaltı yaptık evi topladık ama hala telefon gelmemişti. Gümüşsu okula gitti. Ben hala bekliyordum. Tam umudumu kesmişken telefon geldi. 

"Kızım kusura bakma Efe haftaya gelicekmiş. (Hayır bu olamazzı).

Şaka kızım 1 saate burda hadi gel".

"Tamam hemen geliyorum".

Mutluluktan uçucaktım ama kalbimde hala bıçak vardı. Çantamı alıp çıktım. Yaşlı adamın evine gittim. Oturuyorduk sesiz bir şekilde etraf sesizdi bir anda kapı çaldı. Kalbim yerinden oynuycaktı. Bu rüya olmassın ne olursun Allah'ım. Yaşlı adam kapıyı açtı kız sesi de geliyordu. "Babaamm" diye ses geldi içerden.

"Baba bak bu Sofia sevgilim iş yerinden tanışıyoruz."

Sofia mı ? İşte şimdi yıkıldım içeri girdiler. El ele tutuşmuşlardı. Efe karşımdaydı inanamıyorum. Daha çok yakışıklı olmuştu. Takım elbiseli çok değişmişti benim yerimede birini bulmuş ağlamamak için zor tuttum kendimi.

"Baba misafir olduğunu neden söylemedin. Merhaba".

Elini bir yabancı gibi uzatması çok koymuştu. Böyle olucağını bilseydim. Efenin peşine düşmezdim Allah kahretmesin.

"Merhaba " , dedim. Sevgiliside güzelmiş. Benim kadar da olmasa. Tamam kabulleniyorum güzeldi.

Oturduk Efe sanki beni tanımış gibi bakıyordu.

"Efe", dedim.

"Hahah yok benim adım Çağlar".

İnanmıyorum bu bir rüya olsun. Gözlerim dolmadan müsademi isteyip evden çıktım. Yaşlı adam gitmeden önce üzültülü bir bakış attı. Ağlayarak eve gittim kendimi odama kapattım.

Bu nasıl olurdu hem sevgilisi var. Hem beni hatırlamıyordu. Bana yabancıymış gibi baktı inanmıyorum. Kabus olsun ne olursun. Kafayı yiycektim.

Akşam oldu...

Gümüşsuya herşeyi anlattım. Çok üzüldü bu duruma. Rüzgar ben okula gelmiyince merak etmiş. Sonra o da geldi onada herşeyi anlattım fakat ağlıyordum. Rüzgar bir an sinirlenip ayağa kalktı.

"Madem onu seviyordun bana neden ümit verdin hee Neden ? Normarlde hiç bi kıza sana davrandığım gibi davranmadım nefret ediyorum hepinizden."

Evden çıkıp gitti. Bu duruma daha çok üzüldüm ne yapıcağımı bilmiyordum çok çaresizim. Yarın gidip Efeyle herşeyi konuşucam. Herşeyi.  Sabah olmasını bekliyordum. Ve yatağıma gittim uyudum.

                ..........Sabah.......