Distant Memories Of Us (SLS#3)

PROLOGUE

Solasta Leal Series #1 - HEALING ART OF LOVE (completed)
Solasta Leal Series #2 - THE JUSTICE OF THE GOLDEN PROMISE (completed)

This story contains spoilers for Solasta Leal Series #1, and #2.

DISCLAIMER: THE STORY IS JUST A WORK OF FICTION.NAMES, CHARACTERS, BUSINESSES, PLACES, EVENTS, AND INCIDENTS OR DEATHS ARE THE AUTHOR'S IMAGINATION ONLY.

THE STORY IS NOT AFFILIATED WITH UP/UST OR WITH THE OTHER UNIVERSITIES THAT WILL BE MENTIONED IN THE STORIES.

THIS STORY IS UNEDITED, SORRY FOR THE TYPOGRAPHICAL AND GRAMMATICAL ERRORS THAT YOU WILL NOTICE IN THE STORY. I'LL GET BACK TO THIS AFTER I FINISH THE WHOLE SERIES.

_________________________________________

UNEXPECTED ONES ARE THE BEST!!

***

"Uy! Gising na!" Sigaw ni Zy.

"Oh?" Nakapikit kong sabi.

"Sorry pero maraming ganap ngayon!" Sabi ni Zyril.

Kinapa ko yung phone ko sa kama ko at tinignan ang oras "Ang aga pa," Sabi ko.

"Lara naman. Ano pupunta ka ba sa paskuhan?" Sabi ni Zyril sa akin habang ginugulo ako sa kama.

Nag overnight kase si Zyril sa penthouse ko ngayon dahil wala daw siyang kasama sa bahay nila for almost 1 week.

"Busy ako ngayon, Zy." Sabi ko sakanya habang nakahiga sa kama ko.

"Lagi ka naman busy, ngayon lang tayo ulit makakapunta sa paskuhan e." Nagtatampong sabi ni Zyril.

"Ayoko, may tinatapos akong article." I shook my head.

"Sige na! please minsan lang! And for sure hindi mo makikita si ano do'n nasa ere yo'n diba." Pangungulit ni Zyril sa akin.

"Akala ko ba gusto mo siya makita?" Natawang sabi ni Zyril sa akin.

"Dati 'yon. May na link na nga sakanya diba." Sabi ko.

"Bakit ikaw si ano? si TP." Sabi ko

"Ay wag ganyanan Mars." Sabi ni Zyril sa akin.

"Ano pupunta ka ba?" Tanong niya ulit sa akin.

"Oo na nga! sige na! pupunta na tayo sa paskuhan mamaya." Wala na akong nagawa kung hindi pumayag sakanya kaysa naman kulitin niya ako.

"Papayag din pala."

It's been 13 years since the last time na umattend ako sa paskuhan. Buo pa kami magkakaibigan that time.

Simple white off-shoulder, mom's jeans, flat sandals at black handbag ang napili kong i-suot sa lakad namin ni Zyril.

"Bakit ganyan ka tumingin sa akin?" Nagtawa kong tanong kay Zyril.

Para kase siyang manghang-mangha sa itsura ko ngayon na hindi mo maintindihan.

"Wala, masaya lang ako dahil pumayag kana umattend sa mga gano'n."Nakangiting sagot niya.

"It's been a long time," I said.

"Last na nakita kita nag-ayos is yung birthday niya." 

Tama.

"Alam ko."

"At dahil diyan sasakyan mo ang gagamitin natin!"Excited niyang sabi at tumayo na.

Pagkarating namin sa UST ay bumungad sa amin ang napakaraming thomasian na dadalo sa paskuhan. Mabuti nalang nakapwesto kami ni Zyril sa bandang harap ng stage.