His Fangs | COMPLETED

KABANATA 05

At maging pati sa kung sinong mauupo sa tabihan ko ay pinagtalunan muli nilang dalawa.

Bahala kayo riyan, gutom na gutom na ako.

Pinunasan ko muna ng tissue ang mga kubyertos, pati na rin ang mga plato na gagamitin namin. Hindi naman sa pagiging maarte ha, pero mas maganda na iyong siguradong safe ang mga utensils na gagamitin.

Hindi ko mapigilang hindi lingunin ang dalawa. Patuloy parin sila sa pagtatalo pero sa huli ay si Drach ang nagwagi.

Si Drach ngayon ang prenteng nakaupo sa tabihan ko. Nahagip naman ng paningin ko si Kaired, nakabusangot na naman siya.

“Why did you come here? We didn’t invite you!” si Kaired.

“Why? Bawal ba?” Drach asked emotionlessly.

“Do you know that it's rude to join without our permission?” Pagsingit ko.

Tumatango tango namang sumang-ayon si Kaired sa sinabi ko.

Drach gave him a bad look.

“And as if I care?” he smirked and took a plate and a pair of forks and spoons.

The corner of my lips lifted. Ang yabang!

Padabog kong isinubo ang kutsarang naglalaman ng kanin at maliit na hiwa ng karne.

Naba-bad trip ako sa kaniya!

I saw in my peripheral vision when Drach grab a glass and fill it with water. He handed it to me. Nagtataka ko naman siyang tiningnan.

Kinunutan ko siya ng noo.

“Nangangalay ako,” si Drach.

“Edi ilapag mo,”

“You haven’t had a drink since you ate.” Saad muli ni Drach. 

“And so? Ano naman kung hindi pa ako nakakainom ng tubig?” Nandoon parin ang pagtataray sa paraan ng pakikipag-usap ko sa kaniya.

I saw his jaw clenched, kaya naman wala na akong ibang nagawa kundi ang kuhanin ang basong ibinibigay niya sa akin.

The whole day passed, but my mind still couldn't stop thinking about different things.

It was already 11:30 at night, but my mind was still awake, and no matter how hard I tried to sleep, tila may nagpupumigil sa akin. Hindi ko matukoy kung ano.

I was lying down while staring at the ceiling when I suddenly felt something strange on the terrace.

Nagawi ang paningin ko roon. Malakas ang pagkumpas ng kurtina. Nagtataka kong pinakatitigan ang gawing iyon.

Paanong sumasayaw sayaw ngayon ang kurtina namin dito gayong naka sarado naman ang malaking bubog na salaming pintuan?

And at the far end of the terrace, I saw three black shadows. Three big shadows.

Dahan dahan ang naging pagtayo ko. Hindi ko alam pero tila may sariling buhay ang katawan ko at kusa itong lumapit papunta sa direksyon kung nasaan ang tatlong anino.

Nang sa wakas ay mabuksan ko na ang bubog na salamin ng aming kwarto, kasabay niyon ay ang pagyakap sa akin ng napaka-lamig na simoy ng hangin.

Napayakap ako sa aking sarili.

Iginala ko ang aking paningin ngunit tahimik na paligid lamang ang tumambad sa akin.

I was about to turn around to go inside when suddenly a pair of hands grabbed my shoulders.

“Hmm, isang birhen na babae.”

I couldn't move. Napaka higpit ng pagkakakapit ng kung sinuman sa akin ngayon.

“Who the hell are you?” Buong tapang kong tanong.

Nilalabanan parin ang pwersa na mayroon siya.

Another man dressed in black appeared beside me.

"You don't need to know anymore," he whispered in my ear. I could hear his deep breaths.

Suddenly, another man appeared on my left side and forcibly grabbed my hands.

Napatingin ako sa gawi niya. Bumaba ang paningin ko sa kamay niya. At nanlaki ang mata ko nang makitang mayroon itong hawak hawak na patalim.

“What do you want from me?!"

"We only need your blood to confirm our suspicions," Sagot ng lalaking nakahawak sa may balikat ko at huli na para manlaban pa ako dahil kaagad na dumaloy ang sakit, kirot, at hapdi sa may palad ko.

Hiniwaan niya ako!

Napaka-bilis ng pangyayari. Patuloy ang pagdurugo niyon. May inilabas na maliit na bote ang lalaking kanina’y umamoy sa may leeg ko.

Ibinigay niyon ang bote sa lalaking humiwa sa palad ko.

“W-what kind of... creature are y—" I couldn’t finish what I was going to say when my vision suddenly went blurry.

Bakit tila unti unting nawawala ang lakas ko?

Pupungay pungay kong tinitigan ang tatlong lalaking ito. Napahawak ako sa dibdib ko. Maging ang paghinga ko’y naapektuhan din ng panghihina ko.

Kinalas na nila ang pagkakahawak sa akin dahilan kung bakit nalugmok ako sa sahig. Humawak ako sa dingding bilang alalay at kahit nahihirapan ay pinilit ko pa ring makatayo.

I saw a large vase by the side and grabbed it at akmang ihahagis sa kanila pero sa kasamaang palad ay sa isang pitikan lamang niya ay bumaliktad ang sitwasyon.

Sa akin ngayon ito tatama. Mabuti na lamang at kaagad akong nakaiwas, pero hindi nakatakas ang hiwa sa may bandang pisngi ko.

Nadaplisan ako!

“Who the fvck are you?!” I shouted, and they suddenly jumped off the building. “W-what the hell? A-aaah!” Napasigaw ako dahil sa sakit na natamo ko.

Nagising ata dahil sa ingay si Maffey dahil nagbukas ang ilaw sa loob. Dali dali niya akong dinaluhan at inalalayan.

“What happened to you Mystique?!” She looked so worried. “Shit! Your hand and cheeks are bleeding!”

Nagawi ang paningin niya sa malaking paso na ngayo’y nakakalat sa sahig.

“Don’t tell me...” nasa boses niya ang takot at panginginig. “Did they hurt you?!” Agad niyang sinuyod ang kabuuan ko at makikita agad sa mata nito ang pag-aalala “Shit! Your hand and cheeks are bleeding!”

“W-who are they? Do you know them?” I asked, animo’y hindi alintana ang mga sugat na natamo.

Inaalalayan na niya ako ngayon na humiga sa kama ko.

“T-they are just uh... d-don’t mind them.”

“Do you know something I don’t?” I faced her.

“N-nothing. I don’t k-know anything.” Pagtanggi niya.

“I’m sure they weren’t just ordinary people. They fucking jumped from this tall high building!”

“I really d-don’t know. Just please be careful. Don't go out during this time, it's too dangerous, lalo na at babae ka," she warned.

Why did I feel like there was something I didn't know about this school?