Today is my 3rd day in this school.
Everything was normal except for today. Paano kasi’y nagising ako dahil sa ingay na nanggagaling sa labas. Parang may pinagkakaguluhan.
Napabalikwas tuloy ako ng bangon at inilinga ang paningin. I opened the lampshade beside me. I was surprised to see Maffey staring blankly while leaning on her headboard.
Maffey is my roommate, and each room in the dormitory is occupied by two people. At ayon sa mga naririnig kong sabi sabi ay madadagdagan pa raw ng dalawa.
“K-kanina ka pa bang gising?” I asked.
But instead of answering my question, she said, "They killed someone again."
I checked the time, and it was 12:30 in the middle of the night.
"What are you talking about?" I furrowed my brows.
"Go outside and see for yourself," she replied mysteriously.
Medyo hindi ko gusto ang presensiya niya kasi tahimik lang siya palagi at sobrang tipid niyang magsalita. Maging ang mga sinasabi niya ay nag iiwan sa akin ng kuryosidad.
She’s so mysterious.
Nag-aalinlangan man pero sinunod ko na lamang ang sinabi niya.
I wear my sleepers and I also grab my jacket because it’s definitely cold outside.
Nang sa wakas ay mabuksan ko na ang pinto ay bumungad sa akin ang mga taong nagtatakbuhan. Kung hindi ako nagkakamali ay patungo sila sa ibaba.
Nasa fourth floor ang kwarto namin ni Maffey kaya medyo matatagalan ako kapag sa may hagdan ako dumaan kaya lumiko ako patungo sa may elevator. Muntikan pa akong hindi makapasok, mabuti na lamang at nakasingit ako.
At nang sa wakas ay makababa na ako ay dali dali kong tinungo ang nagkukumpulang mga tao sa may bandang masukal na parte ng eskwelahan.
“Excuse me, excuse po, makikiraan!” Hinawi ko ang bawat tao na madaanan ko at sa pagmamadali ay bigla na lamang akong natalisod at nadapa!
Ramdam na ramdam ko ang pagtusok ng kung ano mang bagay sa may talampakan ko.
“Aaaah, damn it!” I silently cursed in pain.
Tiningnan ko kung ano yun at nakitang may pakong nakabaon doon. Dumadaloy ang dugo sa talampakan ko, walang tigil.
May isang estrangherong naglahad ng palad sa akin, natigilan tuloy ako.
“Lemme help you, Miss.” He said. “Come with me, gagamutan ko iyang sugat mo.” He added.
He was the one who bumped into me that’s why I tripped!
He have this... red eyes?
Napako ang paningin ko sa manggas ng damit niya, there was a stain of blood.
Nag-aalangan man ay tinanggap ko na lamang ang kamay niya. At nang sa wakas ay makatayo na ako ay mas lalo lamang akong napa-aray dahil sa sakit!
“A-ahhh!” Hindi ko na napigilang mapasigaw.
“Hurry, come with me before you run out of blood.”
“Why should I accept your offer? I don’t even know you,”
“Just grab my hand, Miss. I swear you’ll regret not coming with me.” Seryosong sabi nito.
Why do I feel like he means something else?
BINABASA MO ANG
His Fangs | COMPLETED
Ciencia FicciónIsang eskwelahan kung saan may madugong nangyayari sa tuwing sasapit ang dilim. Lugar kung saan araw araw may pumapatay at araw araw ring may natatagpuang malamig na bangkay. Creatures that only active and attacking at night. Thirsts of blood and l...
