Boss (chanlix)

2

"Boşanalım chan."

"Felix."

"İstemiyorum. Boşanalım. Beni dinlemiyorsun bile. Yine onun yanına gitmişsin. Sana her gün onun yüzünden kavga ettiğimizi söyledim. Boşanalım. Hemde hemen."

"Yapma."

"Ne? Neyi yapmayayım chan? Görmüyor musun? O kız yüzünden bana yalan bile söyledin. Eşine. "

"Felix ben boşanmak istemiyorum. Seni seviyorum. Bunu bize yapma. Lütfen."

"Hayır. Ben istiyorum chan."

Yine kavga etmiştik. Ve bu sefer boşanacaktık. Felix benden boşanmak istediğini söylediğinde nefesim kesilmişti. Onu gerçekten kaybetmek istemiyordum.

Kabul etmek zorunda kalmıştım. Boşanıyorduk. Yarın mahkeme vardı ve tanrım biz boşanacaktık.

Odasına gidip kapıyı çaldım. Açmayacaktı.

"Felix. Bebeğim lütfen. Lütfen biraz konuşmamıza izin ver."

Kapıdan kilit sesi gelince açmayacağını düşündüğüm için şaşırmıştım. Kapı açıldığında ve yüzünü gördüğümde neredeyse ağlayacaktım.

Içeri girip yatağımıza oturdum. Gelip yanıma oturdu ve konuşmamı bekledi.

"Güzelim. Ben gerçekten özür dilerim. Biliyorum onun yanına gittiğimi sana söylemeliydim. Ama eğer sana söyleseydim izin vermezdin. Ve ben eğer oraya gitmeseydim o buraya gelip tartışma çıkarırdı. Lütfen beni de anla felix. Bir tarafta o bir tarafta sen. Hem biliyorsun bu konularda hep senin tarafında olduğumu. Ama boşanmak... Neden felix. Neden benden boşanmak istiyorsun."

"Chan sende beni anla lütfen. Dayanamıyorum. Her gün o kızın yanındasın ve biz her gün o kız yüzünden kavga ediyoruz. Gün geçtikçe bu kavgalar büyüyor sende bunun farkındasın. Bu yüzden boşanmak istiyorum. Ben yapamıyorum chan."

"Ayrılmayalım. Gitme benden felix. Hm. Yapma bunu bize ne olur. Ben seni kaybetmek istemiyorum felix. Yaşamak için tutunduğum tek insanı da kaybetmek istemiyorum. Hem biz boşanınca her şey güzel mı olacak? Hayır. İkimizde mahvolacağız. Belki ben daha kötü olacağım belki de sen. Ama yapma felix. Gitme."

Felix;
Ağlayarak bana sarıldığında bende dayanamayıp ağlamaya başladım. Bende istiyordum ondan ayrılmamak ama bundan başka çaremiz yoktu ki. Yarın boşanıyorduk. Umarım ikimizde iyi olurduk.

Boynuma daha çok sokulup daha fazla ağlarken ellerimi saçlarına götürüp sakinleşmesi adına okşadım.

Olanlardan sonra yorulmuş olmalıydı ki boynumda uyuya kaldı. Onu kucağıma alıp yatağa yatırdım. Üstünü örtüp kendimi salona attım. Bu gece kesinlikle uyuyamayacağımı biliyordum. Sessizce yarını beklemekten başka çarem yoktu.