Boss (chanlix)

4

Chan;
Sonunda babamın bana verdiği eve gelmiştim. Artık burda yaşayacaktım. Felix olmadan. Boşanmıştık. Bu sabah uyandığımda daha fazla dayanamayıp ona artık hayatında olmayacağımı söylediğim bir mektup yazıp bütün eşyalarımı toplayıp çıkmıştım evden.

Odama geldiğimde bavulumu boşaltıp kıyafetlerimi yerleştirmiştim. Mutfağa gidip kendime küçükte olsa alıştırmalık birşeyler hazırlamaya başladım. Telefonum çalınca onu odamda unuttuğumu hatırlayıp odama geri çıktım.

Felix 'in babası arıyordu. Hiç bir şeyden haberleri yoktu ama ne diyecektim ben şimdi.

"Alo."

"Alo chan oğlum. Nasılsınız? İyisiniz değil mi? Az önce felix 'i aradım ama açmadı. Açıkçası biraz endişelendim. O yüzden sana sorayım dedim oğlum. O yanında değil mi?"

"Şey felix yanımda değil efendim. Gerçeği söylemek gerekirse biz boşandık. Ama o şuan evdedir yanına gidebilirsiniz."

"Ne? Neden boşandınız oğlum? Kötü bir şey mi oldu yoksa?"

"Hayır hayır. Sadece son zamanlarda anlaşamayıp tartışmaya başladık. Bunun sonucunda da boşanmaya karar verdik. Siz onun yanına gidebilirsiniz efendim. Beraber aldığımız evde olacaktır kendisi."

"Ah peki. Teşekkür ederim oğlum. Görüşürüz o zaman. Her neredeysen kendine dikkat et oğlum. "

Birşey diyemeden kapatmıştı telefonu. Düşüncelerimden ayrıldığımda yanık kokusu almaya başlamıştım. Aklıma ocakta yemek bıraktığım gelince hızlıca mutfağa koştum. Yemeği yakmıştım. Ah aç kalmıştım. Dışarıdan da birşey söyleyemezdim. En iyisi yarını beklemekti.

Çalan telefonumla kalktım. Kim olduğuna bakacakken kapanmıştı. Tekrar arayacağını düşünüp banyoya geçtim. İşlerimi halledip kendime yemek almak için dışarı çıkacağım aklıma gelince üstümü giyinmeye başladım.

Marketten aldıklarım ile çıkıp eve doğru yürüdüm. Eve geldiğimde direk mutfağa girip aldıklarımı yerleştirip kendime ramen pişirdim.

Salona geçip kendime izleyecek film aramaya başladım.

Felix;
Uyandığımda başıma şiddetli bir ağrı girmişti. Mutfağa girip ilaç içtikten sonra sıcak bir duş almak için banyoya girdim.
Banyodan çıkıp üstümü giydiğimde kapı çaldı. Kapıyı açtığımda annem ve babamın geleceğini bilmiyordum. Içeri girdiğimizde koltuğa oturduklarında ciddi birşey konuşacakları belliydi.

"Oğlum neden bize boşandığınızı söylemiyorsun? Chan 'ı aramasam hiç birşeyden haberimiz olmayacak."

"Şey baba ben özür dilerim. Aniden olduğu için söyleyemedim. "
"Chan 'ın dediğine göre son zamanlarda anlaşamayıp kavga etmişsiniz. Doğru mu?"

Gerçeği söylememişti.

"Evet baba. Kavga etmeye başladıktan sonra boşanmaya karar verdik. Size söylemediğim için tekrar özür dilerim."

"Tamam. Bu konuyu kapatalım artık olan olmuş. Neyse bizde kalkalım artık. Şu boşanma işini sormaya gelmiştik."

Gittiklerinde hala chan neden doğruyu söylemedi diye düşünüyordum.

Birkaç dakika sonra chan 'ı ararken buldum kendimi. Tam kapatacakken açması ile konuşamadım.

"Efendim."

"C-chan."

"Efendim felix. Neden aradın?"

"Şey ben... Ben babama neden doğruyu söylemediğini sormak için aramıştım. Ama açacağını bile düşünmedim chan."

"Babana doğruyu söyleseydim olacakları bir düşün felix. 5 yıllık evli olan iki insanı o kadar yıl sonra bir kızın ayırması sence ne kadar doğru? Eğer babana bunu söyleseydim iyi şeyler olmazdı felix. Bunu sende biliyorsun."

"B-biliyorum. Ama babam bana öyle diyince şaşırdım sadece. Şey eğer seni rahatsız ettiysem özür dilerim. Artık kapatmam lazım."

"Beni rahatsız etmiyorsun felix. Görüşürüz."

Aptaldım. Kesinlikle aptaldım.

_______________________
Arkadaşlar uzun bölümler yazmaya çalışıyorum. Ama emin olun derslere kafa yormaktan bu kadar oluyor. Bunun için özür dilerim. Elimden geldiğince uzun tutmaya çalışıyorum bölümleri. Umarım istediğiniz gibi uzun yazabilirim.