"Günler, haftalar, aylar geçmiş ve ben tam 4 ay sonra ona açılma kararı almıştım.
Yanlış hatırlamıyorsam o zamana kadar onunla 7 defa sinemaya, 13 defa dışarıda bir şeyler yemeye, 2 defa da gece onlarda yatılı kalmaya gitmiştim.
Her birinin anısını hâlâ saklıyorum. Mesela ilk gittiğimiz sinemanın biletini ya da tatlılarını en çok sevdiğimiz kafenin mavi-mor desenli peçetesini...
Jungwoo'yla tanışmasaydım ve benim şu anda sakladığım şeyleri saklayan birini görseydim çöpçü diye dalga geçer hatta ondan elimden geldiğince uzak dururdum. Evet, zamanında böylesine ön yargılı biriydim ne yazık ki.
Ama aşk... Aşk insanı bambaşka birine de dönüştürüyor, aslında olduğu kişiyi keşfetmesini de sağlıyor. Ben Jungwoo'yla kendimi buldum işte. Etraftakilerin 'asıl ben'i bastırması Jungwoo'yla son buldu.
Bana bir defasında, "Biliyor musun Dodo?" diye sormuştu. İlk konuşmamızda kekelediğim için bana Dodo diyordu bu arada. Hoşuma gittiğini inkar edemem tabii.
"Senin harika bir benliğin var ve ben sanırım bunu keşfetmeni sağladım."
Dediği gibi 'harika bir benliğim' var mıydı bilmiyorum ama haklıydı. Ve ben hem bunun için hem de o sonbahar sabahı göz göze geldiğimizde ona kapıldığım için kadere, Tanrı'ya, evrene; buna aracı olan her kim/ne varsa hepsine minnettardım."
