"Onu öptüğümde hiçbir tepki vermemişti. Dudaklarımı hareket ettirdiğimde ise burnundan verdiği nefes yanağıma çarpmış, ben de yavaşça geri çekilmiştim.
Birkaç saniye öncesine kadar ben hariç her yere bakan gözlerinin gözlerime kilitlendiğini görmüştüm. Boş bakışlar beklemiştim fakat sandığımın aksine; umut dolu ve biraz da şaşkın bakmıştı bana.
Nefes seslerimizin doldurduğu boş laboratuvarda, ne demem ya da ne yapmam gerektiğini düşünmeyi bırakıp yüzünü kavrayan parmaklarımla göz yaşlarını silmiştim.
'Beni hâlâ itmemiş olması mucize' diye düşünürken asıl mucize, o gün bana bahşetmiş olduğu minik tebessümüydü."
