Şah damarımın tam üstünde bıçağı gezdirmeyi bıraktı. Acıyı hissetmeye başlamıştım. Hafif bir sıcaklık hissettiğimde gözlerim kapandı. Elini gözlerimin üstüne koydu.
"Bırak dedim!" Elimle bıçağı tuttum.
Elimde hissettiğim sızıyı umursamadan bıçağı aşağı indirdim. Gözlerimden olan ellerini sertçe çekti ve ittirdi. Diz üstü yere düştüm. Gözlerimi açıp elime baktım. Durmaksızın kanıyordu. Ayağa kalktığımda binanın demirlerine tutunmaya çalışan çocuğu gördüm. Hızlıca yanına gidip kolundan yakaladım. Ardından tüm gücümle yukarı çektim.
Dizlerimin üstüne çöktüm ve ona sıkıca sarıldım.
"İyisin öyle değil mi?"
"Özür dilerim." Ağlamaya başladı.
"Tamam hadi." Arkamı döndüm ama kimse yoktu. Rahatça nefes aldım ve onu kucağıma aldım ardından aşağıya indim. Kanayan elimi sürekli üstüme sürdüm ama bir işe yaramıyordu.
"Iseul eline ne oldu?" Çocuğun sorduğu soru ile gülümsedim.
"Önemli bir şey değil, ayrıca kendin yürüyebilirsin değil mi?"
Evet anlamında kafasını salladı. Onu indirip elime baktım. İyice açılmıştı ve dikiş atılması gerekiyordu. Hızlıca onu parka geri götürdüm.
Yu-Jun yanında çocuklar ile bir şeyler yiyordu.
"Ne kadar rahat ya!"
Beni farkedince, gözleri kocaman açıldı. Ardından koşarak yanıma geldi.
"Sana sadece çocuğu bul dedim. Savaşa git demedim." Gülmeye başladı.
"Dalga geçmeyi kes ve çocuklara bak ben hastaneye gidiyorum!" Arkamı dönüp ilerleyecektim ki, bileğimi tuttu. Tam da sağ elimden tutmuştu yara alan elimden.
"Ağhh! Çek elini hayvan!" Elimi tutup havaya kaldırdı.
"Sen ne yaptın böyle!? Yürü hastaneye gidiyoruz!"
"Çocuklar ne olacak ben giderim. Ayrıca dediklerimi tekrarlama!" Onu orda bırakıp buraya yakın olan hastaneye doğru yürümeye başladım. Arası o kadar yoktu, en fazla 10 dakikadır.
.
Hastaneye geldiğimde gözler beni buldu. Kadının biri koşarak bana doğru geliyordu. Korkmaya başladım.
"Neyiniz var!?"
Elini sırtımı attı ve bir odaya aldı. İlk yardım yeri gibi duruyordu.
"Bıçak tuttum da farketmeden." Bir kaşını kaldırıp bana baktı.
"Pekala bir bakayım." Elimi tutup iyice yaraya baktı.
"Dikiş atılması gerekmbiraz bekleyin önce pansuman yapalım."
Dediğini yapıp beklemeye başladım.
.
İşim çoktan bitmişti otele gelmiştim. Şuanda da bir yer ayarlamaya çalışıyordum. Yarın son seçmeler vardı ve bu en önemlisiydi. Açıklanması çok daha kısa sürer diye düşünüyorum. Çünkü kalan kişi sayısı 7'ydi.
Bu sefer şort ile kombin yapıp otelden ayrıldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
