SUİKAST (TAMAMLANDI)

21.BÖLÜM:SESSİZ ADIMLAR

Saat 20.00 Ev:

Saat sekiz olduğunda depodan eve çıktım. Nicky jhon ile birlikte kamera başında bekliyordu. Jhon olurda kameralarda bir sıkıntı olursa diye oradaydı. Yüzümdeki bu gün oluşan morlukları kapatmak için makyaj yapmaya başladım. Bordo ruju da sürdükten sonra makyajımı tamamlamış oldum. Üstüme siyah bir elbise giydim ve çantama silahımı ve 5 şarjör mermiyi koydum. 5 koydum çünkü Sam beceremem de mermileri boşa harcarım diye ölmemem için koydurdu. Tam bir aptalmışım gibi hissediyorum kendimi.

Saat20.30 Arabada

Son sürat arabayı sürüyordum. Arada bir Nicky "Beni duyuyor musun" diye mikrafonu kontrol ediyordu. Ben konuşmuyordum çünkü ona sesimi iletecek bir şey yoktu. Arabada kamera olduğu için  sadece kafamı salmayıp onu onaylıyordum.

Saat 20.59 şirket kapısı:

Nicky :Amanda hazırsan gir 1 dakika kaldı. Önce kapıdaki sekreteri hallet.

Keşke bana da bir mikrofon verselerdi diye düşünürken südyenime taktığım dinleme cihazı aklıma geldi. Nicky beni zaten duyuyordu.
Agatha:Hazırım giriyorum.

Ve girdim. Bundan geri dönüş yoktu artık. Neden bunu yaptığıma dair hiçbir fikrim yok. En baştan keşke gelmeseydim dememe de gerek yok çünkü keşkeler bizi zamanda geriye götürmez.

Sekreter masada kemik gözlükleri ve iki düğmesi açık beyaz gömleği ile masasını topluyordu. Çıkış saati gelmişti anlaşılan. Diğer çalışanlar zaten çoktan gitmişti.
Sekreter:Lütfen iş saatleri içinde geliniz. Şirket kapandı.
Agatha:Ah evet biliyorum ama patronunuz beni davet etti. Çalışan değilim iş için de gelmedim.
Sekreter:O zaman ben hemen haber veriyorum.

Telefonu eline aldı. Tuşlara basacakken Nicky'nin sesini duydum.
Nicky:Amanda telefon etmesine izin verme!

Zaten bende öyle yapacaktım. Daha telefon çalmadan elinden aldım ve kapattım. Çığlık atmasına yada yardım çağırmasına izin vermeden ağzını kapattım ve bayılana kadar boğazını sıktım. Sadece bayıldı.

Hızla merdivenlere yöneldim. Zaten stres içindeyim birde Nicky sürekli olarak dakika ve saniye söylüyor.

10. Kata geldiğimde, asansörün olduğu kat, kapıda 4 adet koruma vardı.
Nicky:Normal bir şekilde yaklaş ve patron ile görüşmek istediğini söyle

Agatha:Selam ben Amanda, patronunuz beni sirkete davet etmişti ama girebilir miyim acaba.

4 kişiydi tam olarak 4 bir yandan onlar ike konuşurken bir yandan da neler yapabileceğimi düşünüyordum. Adam cebinden telefonu çıkarırken belindeki silahı alıp adamı önüme siper ettim. Silahı bırakmadan çantamdaki susturucu olan silahı alıp diger 3 ünü vurdum. O kadar hızlı gelişti ki Nicky'nin huh dediğini duymuştum.

1 tanesi hala rehindi elimde. Aklıma gelen bir fikir ile Nicky'i dinlemeyip adama şunları söyledim;
-Sevgili koruma seni öldürmek istemiyorum. 3000 lik bir maaşın ya vardır ya yoktur. Onun için hayatından olma. Şimdi beraber 11.kata çıkıyoruz ve oradaki adamlara selam verip bir bahane uydurup patronun yanına çıkıyoruz. Anlaşıldı mı? 
Koruma:A-anlaşıldı.

Asansöre bindik ve adamın arkasına saklandım. Karşıdan bakan birisi beni asla görmezdi. 11 kata geldiğimizde Nicky "Sen ne yapıyorsun" diye bağırıyordu. Cevap vermedim. Asansör açıldı.
Koruma:Kolay gelsin!

Diğer korumalar kafalarını salladılar ve asansör tekrar kapandı.

12. Kata geldiğimizde kapı açıldı korumalar bir an tetiğe geçse de rehin aldığım korumayı görünce durdular. Birisi "Ne var?" dedi.

"Bu var" diye korumanın arkasından çıktım ve ikisini de sessiz bir şekilde öldürdüm.
Nicky:Rehin aldığın korumayı da öldür.

Ve acımak yoktu acımasızlık yine aktif oldu. Önümdeki kotumanın da kafasına sıktım "üzgünüm".

Kameraya bir göz kırptım ve patronun kapısına doğru yaklaştım. Kapıyı açtım ve açtığım anda bir el silah ateleşlendi. Tam karnımdan vuruldum. Can havliyle ile adamın kafasına bir şarjör boşalttım.
Agatha:Patron geberdi ve ben vuruldum.
Nicky:11. Kata inerken kapı açılmıyor hemen çık oradan Amanda. Son 72 saniye.

72 saniye sonra güvenlik gelecekti. Hızlandım ve asansör ile indim. Merdivenlerden resmen ışık hızı ile indim ve kapıya ulaştım. Fakat karnımdaki delik beni daha fazla tutmadı ve yavaşladım. Karşımdaki kişileri hiç görmeyi beklemiyordum. Şimdi ne yapacağım.