Tanımadığım bu şehrin sokaklarında ilerlerken küçük bir çocuğa çarptım. Özür dileyerek yoluma devam ederken Florya da olan yurduma gitmek için minibüse bindim. Kulaklığımı çıkarmadan parayı uzattım ve cam kenarına oturdum. Vardığımı anladığımda hava kararmaya başlamıştı . Yurda gitmeden biraz kafa dinlemek için sahile doğru yürüdüm. Bir ergen tayfası -en fazla on dört yaşındalardı- yüksek sesle bir şeyler konuşuyorlardı.Yanlarından geçerek bir banka oturdum. Denizi izleyerek geçirdiğim zaman bana çok iyi geliyordu. Sorunlarımdan bir nebze de olsun kurtulmama yardımcı oluyordu. Bir süre sonra sol tarafımdaki banka uzun boylu bir çocuk oturdu. Yanında sevimli bir köpek vardı. Pantolonunun cebinden çıkardığı sigara paketinden bir dal alarak dudaklarının arasına yerleştirdi. Havanın karanlığında üflediği duman görünmüyordu. Saat sekizi gösteriyordu. Spor tesisinin içinden yurda yürümeye başladım. Gri kaldırım taşlarını izlerken arkamdan gelen ayak sesleriyle irkildim. Birinin kolumdan tutmasıyla çığlık attım. Ağzımı eliyle kapatarak beni sertçe duvara yasladı. Sanırım etrafta bizden başka kimse yoktu. Korku ve çaresizlik içimi sömürürken sahildeki bankta oturan çocuğun mavi gözleri akşamın karanlığında bile kendini belli ediyordu. Ağzımı tutan adam onu fark etmemişti.İçimden bana yardım etmesi için yalvarırken yüzündeki ifade değişmedi.Yavaşça bize yaklaştı bana sessiz olmam için işaret verdi . Bir anda adamı üzerimde n çekerek yüzüne bir yumruk attı. Yalpalayarak yere düşen sarhoş adam hızlı bir şekilde ayağa kalktı ve kaçmaya başladı. Ben hala kendime gelememiştim . Yüzüme bile bakmadan arkasını dönerek yürüdü. Peşinden gitmeye gerek duymadım.
Yurda döndüğümde herkes odalarına çekilmişti. Sıcakkanlı biri olmadığım için pek arkadaşım yoktu . Odaların tek kişilik olması benim için daha iyiydi. Yarın okul olduğundan kendimi uykunun kollarına teslim ettim .
İlk defa telefonun alarmıyla tek seferde uyandım.Genellikle uyanacağım saatin yirmi dakika öncesine kurarak ön uyanma faslını gerçekleştirmeme karşın tek seferde uyanmak hayli tuhaftı.Okul üniformamı giydikten sonra servisi kaçırmamak için hızlı adımlarla aşağı indim.Okula geldiğimizde sınıfa gitmeden kantinde bir şeyler atıştırdım. İlk defa geldiğim bu okulda yabancılık çekmeden müdür odasını buldum. İçerde siması hiç yabancı gelmeyen birisi karşımdaydı. Bu dün akşamki mavi gözlü çocuktan başkası değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Öyle
Novela Juvenilİnsan, sıkıntılarını sayfalarca yazabilir; mutluluğu için dakikalarca kahkaha atabilir... Ama insan, acısını uzun uzun anlatamaz... "Öyle işte... Öyle..." denir.
