XİCHENG

Kalpler

Jiang Cheng kalpleri görebilir.

Anne ve babası arasındaki mesafe arttıkça kalplerinin ufalandığını gördü.

İkisi arasındaki çekişmelere sürüklendiğinde kendi kalbinin köşelerinden ufalanarak, kuru yaprak tozları gibi döküldüğünü gördü.

Annesi onun yetersiz olduğunu söyledi. Kalbi ufalandı.

Babası onu görmedi. Kalbi ufalandı.

Kalbi eksikti. Tıpkı A-Jie'si ve Wei Ying'in kalpleri gibi... Anne ve babasına ulaşmadı ama kardeşleriyle sıkıca sarılarak 3 kalbin birbirini tamamlamasını sağladılar.

Sonra her şey yandı. Jiang Cheng'in kalbi biraz daha eksildi.

Yine kardeşleriyle bir araya gelerek kırık kalplerini tek kalp olacak şekilde birleştirdiler.

Kardeşi onu terk etti.

Jiang Cheng dökülen kalp parçalarını tutamadı.

Ablası evlendi.

Artık her zaman birlikte olamazlardı ama 'önemli değil' diye düşündü, ablasının kalbi iyileşmeye başlamışken önemli değildi.

Ablası öldü.

Kalbi büyük bir gürültüyle parçalandı. Kardeşine baktı, kalbi kanarken öfkesiyle onu da kanattı.

Kardeşi öldü.

Kalbi acı ve öfkeyle tekrar parçalandı.

Artık kalbinden geriye bir şey kalmayacağından emindi.
Pes ettiği anda minik bir el uzandı. Çok küçüktü. Ufak avuçlar Jiujiu'sunun kırık kalp parçalarının arasına daldı. Avuçlarında çok küçük bir parça tutabildi ama bu Jiang Cheng için yeterliydi.

Çocuğa minnet duydu ve onu affetmesini diledi.

Küçük sarı bir ışık, kırık kalp parçasının sönük morunu canlı tutuyordu.

Çocuğun da kalbi kırıktı. Jiang Cheng, onu affetmesini diledi. Ona ait olan şeyleri koruyamadığı için affetmesini diledi.

Kardeşi geri döndü.

Jiang Cheng, kırık küçük kalp parçasının umutla titrediğini hissetti. Kendine kızdı ama yine de ümit etti.

Jiang Cheng öğrendi.

Kardeşinin onun için yaptığı fedakarlık, sönük kalp parçasında yeni bir çatlak açtı.

"Unut gitsin. Her şey geçmişte kaldı, artık bunları konuşmayalım."

Jiang Cheng kırıldı.

Bir an, ona ulaşmayı düşündü. Onunla son kez konuşmak istedi... Yapamadı. Kardeşinin ona ihtiyacı yoktu. Etrafını saran insanlarla mutluydu. İyileşen kalbinin, Jiang Cheng'in kırık kalbiyle yavaşlatılmaya ihtiyacı yoktu.

Kardeşi, hayat arkadaşıyla birlikte gidiyordu. Jiang Cheng, içindeki geride bırakılmışlık hissini görmezden gelmeye çalıştı.

"İyi yaşa."

Sessizce diledi.

Küçük sarı ışıkla, kendi soluk moruna sahipti.

-SON OLACAKTI AMA KISA BİR XİCHENG EKİ VAR-

Yaklaşık bir yıl sonra, şans eseri biriyle karşılaştı. Bu pek tuhaf değildi. Tuhaf olan, küçük kalp parçasının titremesiydi. Önündeki solgun adamın kalbi için titriyordu. Ona ulaşmak istiyordu. Jiang Cheng bunun nedenini bilmiyordu.

Öğrenmek istedi.

Bir mektup yazdı.

Tanıdık bir kalp kırıklığına sahip başka bir adama.

" Jiang Wanyin'den, Lan Xichen'e..."

Bu mektubu yazarken, zaman geçtikçe iki kalbin açlıkla birbirlerine bağlanmasını beklemiyordu.

Soluk mavi, kendi soluk morunun etrafına dolandı. Onu kucakladı.

Jiang Cheng'in tüm varlığı küçük, sarı bir ışıktı. Şimdi ise soluk ama sıcak bir maviye'de sahipti.

-SON-

(Beni, bu kısa hikâyeyi yazmaya iten şarkı medyada 😊)

Veee geciken bir bölüm daha 😭 

Atmak istediğim bölüm bu değildi tabi...

Bir süre önce, telefonumla ilgili oluşan bir sorunda tüm hikaye taslaklarım silindi ")))) Bölümleri yüklerken daha kolay olması için hikayeleri telefonuma yazıyordum ama yanlış bir seçim yaptığımı anladım. Bu olaydan sonra kağıt-kaleme geri dönmeye karar verdim. Sınavlarım bittikten sonra silinen taslaklarımı hatırlamaya çalışıp yeniden yazmayı deneyeceğim.  Bu süreçte yüklediğim hikayeler muhtemelen daha kısa olacak ya da bir hikayeyi birkaç bölüm olacak şekilde atarım. Henüz karar veremedim.

Smut yazmayı bile denemiştim, yavaş ilerliyordu ama yine de bir şeyler yazabilmiştim ve silindi. Bu yazmamam için bir işaret olabilir mi? 😂

Her neyse, yine çok konuştum.

Herkese güzel günler diliyorum 💜 💙