Chapter 34

72 11 15
                                    

"Sometimes I just want to disappear and be reincarnated. Do you believe in reincarnation, Ayesha?”

“I do not. But what or who do you want to be if you will be reincarnated?”

“In my second life, I want to be the person you like and love not someone you hate.”

“Her heart rate is dropping.”

“Doc, please save my daughter.”

“Beshy, don't leave me please. Gagantihan pa natin si Sophie diba?”

“She lost too much blood. Prepare the OR!”

“Her pupils are not responding! Her heart is getting weaker and weaker! Hurry!”

“Tama na, parang awa mo...” Pagmamakaawa ko sa kanya sa pagbabakasakaling may awa pa siyang natitira. Binalingan niya ako ng tingin at ngumiti saka muling pinaputukan si Pyron.

“She needs to be strong. She needs to survive this operation!”

Nasaan ako? Ang ganda naman dito. Pumitas ako ng bulaklak ng Dahlia, ang paborito ko sa hardin na punong-puno ng ibaʼt ibang bulaklak.

“Dahlia is your favourite right?” Liningon ko ang nagsalita. I smiled.

“Ikaw pala, Pyron. Yes, paborito ko ang Dahlia.”

“Good choice, it's as beautiful as you are.”

“Nasaan nga pala tayo, Pyron? Ang ganda dito grabe. Parang gusto ko nang manirahan dito.” I chuckled.

“We're in the most beautiful place in the world but I'm sorry, as much as I wanted too, you cannot stay here any longer. Many people are waiting for you.” Naguguluhan ako sa sinabi ni Pyron pero sa hindi malamang dahilan ay nangingibabaw ang lungkot na nararamdamanan ko at hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan, nasasaktan para sa kanya.

“You need to go now before it's too late, mi amore.” The look in his eyes is piercing my heart. I know. I know that he's in so much pain.

“Ayesha”

Si Jave pero nasaan siya? Wala naman siya dito.

“Narinig mo ba yun, Py-- Nasaan na siya?” Nawala si Pyron.

“Come back to me please.”

Nasaan ba si Jave?

“Ayesha. Anak.” Nang humarap akong muli nakita ko ang isang lalaki na nakatayo sa tinatayuan ni Pyron kanina.

“Pa..pa... Paano pong...”

Yinakap ako ni Papa na siyang nagpahagulgol sa akin.

“It's okay, anak. You'll gonno be okay. You're my tough girl, right? You'll get through this.” Pinahid ni papa ang luha ko.

“Enough crying already. Go home and comfort your mother.”

“Pero papa ayoko na pong umuwi. Gusto ko po dito. Ang tahimik.” Ewan ko ba kung bakit yun ang nasabi ko pero nang sabihin ko iyon ay parang medyo gumaan ang pakiramdam ko.

“No, Ayesha. You can't stay here. Go take care of your mother and brother, they are waiting for you.”

Hindi ko siya sinagot.

“When the sunsets, it means to let go of negativities and the sunrises in return so let go of all that's hurting you and start a new tomorrow.”

My WATTPADDICT Boyfriend [COMPLETED] Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon