My WATTPADDICT Boyfriend [COMPLETED]

Chapter 11

"What did you see?" seryosong tanong nito

"Well, nakita ko lang naman ang hindi ko dapat makita." matamis aking ngumiti sa kanya. Agad namang nagbago ang itsura niya from serious ay gulat ang rumehistro sa kanyang guwapong mukha, makikita rin ang pagkabalisa sa kanyang mata. Ngunit agad namang nagbalik ang seryoso at parang mangangain ng taong aura nito.

" Sige, may pinapatawag pa ako sa faculty room" umakto akong aalis na habang nakangiti parin.

As I expected, nang lagpasan ko sana siya ay marahan nitong hinila ang palapulsuan ko dahilan ng pagtigil ko. Hindi ko mapigilang mapangiti at liningon ito nang nakangiti parin.

"May kailangan ka?"

"Just ummm--" ang kyut niyang mautal

"Ano? Hinihintay ako?" pagsusungit ko dito. Kunwari'y galit ako pero sa aking isip at puso ay nagsasaya dahil naaayon ang kanyang pagsalita at pagkilos sa plano ko.

"Don't you dare tell anyone what you just saw" galit na pagbabanta nito.

Kahit na galit na galit siya ay hindi ko pa din mapigilan na maguwapuhan sa kanya. Hindi ito nakabawas sa kaguwapuhan niya.

"Ano tutunganga ka na lang jan?"

"At bakit ko naman gagawin yun aber? Maaari ko itong pagkitaan kase basta tungkol sayo ay gagawin nila ang lahat para malaman lamang iyon. Hindi sila mag-aalinlangang bayaran ako"

"So this is all about money then... I can give you any amount you ask. Now, say the amount."

"Ibigay mo lahat sa akin ang ari-arian mo... Di mo kaya no? Ang weak mo naman pala eh... Any amount my ass"

"Watch your goddamn word,, your a woman for goodness' sake"

"So kaya mo?"

Hindi ito nakasagot. Napakamot lang ito sa kanyang ulo. Ang kyuuuutt. Pero syempre di ko yun pinahalata.

"How about I do anything you want except that?"

"really? Anything?" may naisip akong napakagandang plano, ang aking plano.

"yeah... So hurry up,,, what do you want me to do?"

"Be my boyfriend" napatitig naman ito sa mukha ko,,,, sabi na eh mapapansin mo din ako.

"Are you serious? I have a girlfriend"

"Then break up with her,,, as simple as that" mas maganda naman ako sa girlfriend mo

"urggghhh,,,, fine! Just keep that fucking secret" success!

"okay, Mr. De Valle, you got yourself a deal. Don't worry, my mouth is zipped" I'm very happy

"woman, you're unbelievable"

Legendary! I just made the  hottest guy in our school my boyfriend. I'm such a legend.

Nilagpasan na ako nito at naglakad na palayo sa akin habang marahang ginulo ang kanyang buhok. He's really frustrated.

Magtatalon na sana ako sa saya ngunit may maliit na boses ang nagsalita sa isip ko, ang aking konsensya.

'Dapat ba akong magsaya gayong kapalit naman nito ay pighati sa kanya?'

Bilib na bilib talaga ko sa sarili ko dahil sa offer kong kasunduan sa kanya. Nagawa ko talagang sabihin na  maging boyfriend ko siya at hiwalayan niya si Veronica and what again? Nasabi ko pang mas maganda ako kay Veronica? Dream on, Ayesha, sinong niloko mo? Walang-wala ka nga sa natural na ganda nun eh.

And I can't believe all of that, am I really that desperate? Alam kong mahal na mahal niya si Veronica base sa kilos nito (pero bakit siya sumang-ayon mas matimbang ba ang sikreto niya kaysa sa girlfriend niya) at ang mga ngiti sa labi niya ay mawawala na pag hiwalayan niya ito pero hindi ako gaya ng ibang babae o ng mga babae sa Wattpad o Koreanovela o Tagalog Drama na nagpaparaya dahil sa hindi sila gusto ng lalaking gusto nila, pinipili nilang masaktan kaysa masaktan ang taong gusto nila. Kung masasaktan man siya ay sisiguraduhin kong mapapaibig ko siya. Naninibago ako sa sarili ko, hindi naman ako makasariling tao a katunatayan nga ay mapagbigay ako pero bakit pagdating kay Jave ay nagiging makasarili ako?

Para sa akin ay tama ang ginawa ko pero mayroong parte sa akin na nagsasabing mali ito.

Mali ba talaga ang ginawa ko? Pero mali din ba na isipin muna ang sariling kaligayahan bago ang kaligayahan ng iba?