Ay'ın Kızı // Harry Potter hayran kurgu

UÇUŞ DERSİ

Perşembe günü uçma dersleri başlıyordu ve Astarte gerçekten korkuyordu düşüp bir yeri kırınca annesinin onu okuldan almasını korkuyordu asıl korkusu buydu. Kahvaltı ederken bunu düşündü. Gerçekten çok fazla düşünüyordu Hogwarts'a geldiğinden beri çünkü bunları başkasına anlatırsa onu yargılamasından korkuyor ve arkadaşının ondan soğuyacağını sanıyordu. O sırada gözü Gryffindor masasına takıldı. Neville'in peçelibaykuşu ona küçük bir paket getirdi büyükannesinden. Neville heyecanla açtı paketi, içinden çıkan büyük bir misket iriliğindeki cam küreyi gösterdi arkadaşlarına, küre beyaz dumanla doluydu sanki. Neville bir şeyler diyordu bu mesafeden duymak imkansızdı. O sırada elinde ki kürenin içi kırmızı olmuştu derken Gryffindor masasının yanından geçen Draco Malfoy, Neville'ın elinde ki cam küreyi almıştı. Astarte hemen masadan kalktı ve arkadaşını korumak için oraya doğru gitti.

Astarte:Hey onu Neville'e geri ver.

Malfoy:Bende bizim kızıl bulanık nerde diyordum? Burdaymış.

Neville:Ona öyle deme Malfoy.

Malfoy:Longbottom'a bakın siz.

Harry:Yeter Malfoy!

Kavga çıkmasına az kalmıştı ki McGonagall hemen yanlarına gelmiş ve herkesi yeri göndermişti.

Hannah:Neden hemen oraya gittin?

Astarte:Arakdaşım ile alay ediyordu ve bende engel oldum.

Hannah:Kavga daha çok büyüyormuş gibi geldi.

Astarte:Tutmayı tercih ediyorum.

Hannah:Unutma uçuş dersi var.

Astarte:Unutacağımı sanmıyorum.

Zaten unutması da imkansız olucaktı. Kendisini tuhaf hissetmesine neden olucak bir ders daha yaşacaktı sonuçta. Ders için açık alana gelmişlerdi ve önlerinde süpürgeler vardı. Astarte korkusuna neden olucak bir olay daha olmuştu Neville süpürgeden fena bir şekilde düşmüş ve bileğini kırmıştı. Bir anda kendine geldi neden kötü olan her şeyi kendi başına gelecekmiş gibi düşünüyordu? Başarılı olucaktı emindi bundan korkmaması gerekiyordu artık.
Onlar geldikten sonra öğretmenleri Madam Hooch da geldi. Kısacık kır saçları, atmaca gibi sarı gözleri vardı.

Madam Hooch:Neyi bekliyorsunuz öyle? Herkes bir süpürgenin yanına geçsin. Hadi, çabuk olsanıza!

Astarte süpürgeye bir baktı. Sanırım uzun süre kullanılmıştı. Bu süpürgelerin güvenli olduğunundan şüpheliydi ama madem hocalar bir şey demiyordu buna karışmak ona düşmezdi.
Madam Hooch önlerine geçip;

Madam Hooch: Sağ ellerinizi süpürgelerinizin üstüne uzatın, 'Yukarı!' diye bağırın.

Herkes yukarı diye bağırmıştı. Astarte tam yukarı demeden eline gelmişti. Hayretle bir süpürgeye birde eline bakıyordu. Daha sonra diğerlerine baktı çoğu kişinin süpürgesi yerde sürünüyordu.Madam Hooch, ucundan kayıp düşmeden süpürgelere nasıl oturulacağını gösterdi, bir yukarı bir aşağı dolaşarak saplara nasıl tutunduklarını inceledi, yanlışlarını düzeltti.

Madam Hooch:Bayan Aelark siz daha önce süpürgeye bindiniz mi?

Astarte:Hayır. Ben muggle doğumluyum.

Madam Hooch:Oldukça ilginç hiç kusurunuz yok.

Astarte:Sanırım süpürgeden düşmek istemeyen birinci sınıf bir kızın içgüdüsüdür.

Madam Hooch:Olabilir.Şimdi, düdük çaldığımda, ayaklarınızı yere vurup havalanacaksınız, Süpürgelerinizi düz tutun, bir metre kadar yükselin, sonra uçlarını hafifçe öne eğerek aşağı inin. Düdük çalınca - bir - iki - üç.

Astarte ayağını yere vurmuş ve yavaşca yukarı doğru çıkmıştı. Çok yüksek değil bu da Astarte'nin içini rahatlatmıştı. Güneş kızıl olan saçlarını denk geliyor,rüzgar  saçlarını dalgalndırarak sanki havada duran bir ateş gibi gözüküyordu. Buda diğer kişilerin neden Astarte'ye baktığını açıklıyordu. Madam Hooch tekrar düdük çaldığında yere indi herkes. Astarte korkuların boşuna olduğunu anladı. Hatta korktuğu için kendine kızdı.

Hannah:Çok etkileyiciydin.

Astarte:Sadece yerden bir kaç metre yükseklikteydim.

Hannah:Onu demiyorum. Havadayken sanki yıllardır uçuyor gibiydin ve ayrıca çok güzel gözüküyordun. Bir tür peri gibi.

Astarte:Abartma.

Hannah:Hiçte abartmıyorum.

(∩ ͡° ͜ʖ ͡°)⊃━✿✿✿✿✿✿

Akşam yemeyi saati gelmişti. Astarte, Neville'ın yanından ayrılıp yemem için büyük salona gelmiş ve kendi masına oturmuştu. Hızlıca yemeğini yemek istiyordu böylece kendini yatağa atıp günün yorgunluğunu atabilirdi. Şuan tek isteği yatağına uyanıp annesine olanları mektuple analtmaktı.