Friend Zoned

e l e v e n - final chapter

Yıldızlar sessiz geceyi süsülüyordu. Dowoon çatıda oturmuş güzlliklerini izliyordu. Olanlardan sonra kalbi çok daha fazla acıyordu.

"Neden şimdi? Neden?" Geceye sordu. Soğuk havayı tekrardan içine çekti. Artık ne düşünmesi gerektiğini bile bilmiyordu. Bir gün itiraf etti ve sonrasındaki bir ay boyunca görünmez muamelesi gördü ve şimdi de hislerine karşlık alıyordu.

Ama neden?

Merak ediyordu.

Neden şimdi söylemişti? Acınacak durumda mıydı? Duygularıyla oynanmış mıydı? Tek istediği gerçek bir cevaptı. Kendini aptal ve kırılmış hissediyordu. Oyuna getirilmiş de olabilirdi.

Tuzağa düşmüş olabilirdi çünkü onu seviyordu. Aşkı gözünü kör etmişti, kendini nasıl koruyacağını bilmiyordu. Üstesinden gelebilmeyi isterdi. Ama yapamıyordu.

"Dowoon!" Çatının altında kalbini çalan çocuk duruyordu.

"Neden geldin?"

"Açıklamak iç-"

"Neden??"

"Dowoon! Sadece bana izin ver!"

"Tamam... Aşağıya geliyor-"

"Ben oraya çıkarım. Merdiven arka tarafta değil mi?"

"Evet..." Sevdiği çocuğun merdiveni almasını ve yukarı, yanına çıkmasını izledi. İç çekti ve yıldızlı gözkyüzünün altında çatıdaki örtünün üstüne uzandı.

"Hey." Dowoon kendisine gülümseyen çocuğu görebilmek için vücudunu yan tarafa çevirdi.

"Seni korkuttuğum için özür dilerim."

"Önemli değil." Wonpil yanına oturdu.

"Açıklama yapmak istiyorum..."

"Devam et hyung, dinliyorum..."

"Tamam... Beni arayıp benden hoşlandığını söylediğin gün şoka uğramıştım... Ne yapacağımı bilemedim-"

"Ve beni bir ay boyunca görmezden geldin?"

"Özür dilerim, yaptığım yanlıştı...Sadece...Bilmiyorum. Seni görmezden geldiğim çünkü seni gördüğüm zaman ağlardım. Konuşmamızdan sonra seninle yüzleşecek cesaretim yoktu. Bir ay boyunca düşündüm. Hislerim hakkında... ama..."

"Ama?"

"Ama korkuyordum."

"Korktun?"

"Seni sevmekten korkuyordum. Anlayamıyorum. Düşünememiştim. Bilmem gerekirdi... Ama korkuyordum... Seni kaybetmekten ama. Ama seni kaybettim. Hepsi benim hatamdı. Sen en başından beri benim mutlu olmam için elinden geleni yaptın, kimi zaman hislerini bir kenara attın. Ben bunu göremedim. Daha önce kimse bana böyle davranmamıştı."

"Wonpil-"

"Dowoon ben seni hiç bir zaman yargılamadım. Senden gerçekten çok hoşlanıyorum. Sadece bunu fark etmem zaman aldı."

" Evet... Birazcık safsın hyung."

"ha, sungjin hyung ve diğerleri de böyle demişti..." Wonpil yutkundu, nereye bakacağını bilmediği için gözlerini ayakkabılarına dikti. Dowoon'un kalbi onu izlerken tekrardan hayat bulmuştu.

"Hyung"

"Evet?" Wonpil yüzünü tekrar ona çevirdi. Dudakları arasındaki mesafe yavaş yavaş kısaldı. Wonpil kollarını boynuna doladı ve yavaşca çok sevdiği gümüş saçları okşadı.

Dowoon, öpücük derinleştikçe aşkının daha da arttığını hissediyordu. Uzun zamandır bu an için bekliyordu. Uzun zamandır, büyüğünün kollarını bu şekilde omzuna koymasını istiyordu. Uzun zamandır Wonpil'in onun olmasını bekliyordu.

Nefessiz kaldığında, yavaşca dudaklarını birbirlerinden ayırdı, gözlerindeki bakış sevgilerini belli etmek için yeterli oluyordu. Dowoon kendini gecenin ışığında parlayan gözlerde kaybetti. Tanrı Wonpil'i yaratırken epeyce zaman harcamıştı sanki...

"Benim olur musun?"

"Elbette"

------

Finalden sonra mood;

Bu kitabı da uzun uğraşlar sonucunda bitirdim yeeyy

Çeviri yapmak konusunda o kadar iyi değilim ve bir çok eksikliklerim var, hatalarımı lütfen mazur görün ve gördüğünüz zaman beni uyarmaktan çekinmeyin.

Söylemek istediğim 2 şey daha var:

1. Olarak Wattpadde çok az day6 kurgusu var ve ben daha çok day6 kurgusu çevirmek istiyorum, hangi ship olduğu fark etmez, eğer okumak istediğiniz bir fic varsa yazardan izin alıp çevirebilirim

2. Olarak, oldukça güzel  aktifliğini toparlamaya çalıştığımız bir discord sunucumuz var, eğer katılmak isterseniz profilimdeki linkten ulaşabilirsiniz, eğer süresi bitmiş de dm'den yazarsanız yardımcı olurum.

Stan Day6 for clear skin.