KYLIE'S POV
Kanina pa nagririgodon ang puso ko sa diko malamang dahilan. Nandito kami ng lalaking ito sa park. Nakaupo sa damo.
"'I'm sorry."' I heard him say. Napakunot naman ang noo ko. What's with the sorry?
"'For what?"'
"'For putting you in a situation like this. Alam ko naman na ayaw mong matali sa ganitong sitwasyon."'
"'It's not your fault. Hindi naman natin kasalanan na sira ang mga ulo ng magulang natin para gumawa ng ganung kasunduan."' He Chuckled.
"'And I'm thankful na ikaw anf fiance' ko. Kilala na kita."'
"'Hmmmmm. Kylie, ayaw mo ba talaga sakin?"' tanong nya sakin. Ayaw ko nga ba sa kanya? Hindi ko alam. I choose not to answer him. Tumayo na lang ako.
"'Let's go home. It's getting late."' hinawakan niya ang kamay ko.
"'Can't we at least try it? Kapag hindi mag-work, I'll tell my parents to abort their plan."' I faced him. Hindi parin niya binibitawan ang kamay ko. I sighed and looked at him intently.
"'6 months."' I smiled. His eyes glowed. He immediately stood up and hugged me.
*lub dub*
*lub dub*
*lub dub*
WHAT THE HELL IS HAPPENING TO ME?!!!!!!!!!!!!!!
