Red Haired Princess: SAPPHIRE (Completed)

Chapter 29 - Cyrus

SAPPHIRE'S POV

Nandun sya. Buhay sya. Bakit pa? Para saan? At baket sa mismong kasal ko pa? Anu bang balak nya? Manggulo? Kala ko ba patay na sya? Okay na ko eh. Masaya na sana. Kaso baket kailangan pang bumalik sya?

"Sapph.." -tawag sakin ng napaka pamilyar na tinig. Nandito ako sa park. Sa park na kung saan eh inamin ko sa sarili kong mahal ko si Rogue. Dito ko nakitang huminto ang sarili ko. Masakit. Parang biglang bumukas ulit yung sugat na akala ko matagal nang naghilom. Sh*t.

"Bakit? Bakit bumalik ka pa? Para saan?" -tanong ko. Nakaupo lang ako sa swing. Nakayuko. Tulad nung nakita ako ni Rogue.

"Sorry.. hindi ko naman talaga balak manggulo eh. Pero.. pero.. mahal pa rin talaga kita Sapph." -sabi nya. Ramdam kong malungkot sya.

"Hindi binalak? P*tangina naman Cyrus!! Ginulo mo yung kasal ko!! Tapos sasabihin di mo binalak? Ginulo mo nanaman ang buhay ko!! Masaya na ako eh. Okay na!! Pero ngayun bigla kang susulpot na parang kabute tapos sasabihin mong mahal mo parin ako? What the f*ck was that???!! You love me?? That's bullsh*t Cy!! Kung mahal mo ko edi sana hinayaan mo na akong maging masaya!! Pero anung ginawa mo?? Sinira mo ang napakahalagang araw sa buhay ko!! And I hate for that. I really do." - sabi ko habang umiiyak. Hinampas ko rin ang dibdib nya.. hoping na mabawasan ang sakit.

"Im sorry.." -tanging nasabi nya. Pilit nya akong niyayakap pero tinutulak ko sya.

"No you're not sorry!!! Because if you do... You will not continue doing this!! You plan this right?? The kidnapped.. the revenge of your sister.. all of this!! You manipulated us!!! Pinaniwala mo kaming patay ka na para sa sarili mong kaligayahan!!! Makasarili ka Cyrus!! Napaka selfish mo!!!" -sigaw ko sa kanya.

"No!! Hindi ko binalak toh!! Nagawa ko lang na palabasin na patay na ako kase ang akala ko dun din ang punta ko. Akala ko mamamatay na ako. I have a stage 4 cancer Sapph. Di ko naman akalaing mabubuhay pa ako." -sabi nya.

"Liar!!! Cancer?? You've got to be kidding me Cy!! Your family has no record of cancer disease. And your telling me you're a cancer survivor?? F*ck you!!" -sigaw ko. Pero nagulat ako ng tanggalin nya ang bonnet nya at nakita ko ang mga papatubong buhok. Napaiyak naman ako. I really cant believe its happening. Oh god.

"Im not lying Sapph. Alam mo yan. Una't huling kasinungalingan ko lang eh nung pinilit ko akong ligawan ang kakambal mo. Yun lang." -sabi nya na lalong nagpaiyak sakin.

"What should I do.." -bulong ko. Nakaluhod na ako. Maya maya eh naramdaman ko ang pagpatak ng malakas na ulan.

"Continue your living Sapph.. this time.. I will not stop you. I just want you to know that I really really love you. Wala nang makakabago nun. Kaya tumayo ka na dyan at hanapin mo na ang mapapangasawa mo. Baka nagbigti na yun." -sabi nya. Nakangiti na sya. Pero hindi kasing ganda ng ngiti nya noon. Kaya agad akong tumayo at nagsimulang tumakbo pabalik sa simbahan.

"Thank you very much Cy. I owe you this one. Wag kang mag alala. Ipagdarasal ko sa Diyos na sana eh mahanap mo na ang babaeng nababagay sayo." -sabi ko at agad na yumakap sa kanya. Sa huling pagkakataon.

"Sige na... lumayas ka na. Baka magbago pa ang isip ko at bigla kitang itakbo palayo. Hahaha." -sabi nya. Kaya agad na akong tumakbo.

Sa huling sandali nilingon ko sya. Nakangiti sya. Kaya agad akong kumaway.

________________

Sa simbahan:

Dali dali akong pumasok sa simbahan. Nandun pa yung kotse nila mom at dad. Pati na rin yung sa mga kaibigan ko at ni Rogue. Pati syempre yung kay Rogue. Wala nang natirang bisita. Tanging pamilya nalang naming dalawa.

Nakita ko sya. Nakayuko. Umiiyak ata. Yakap yakap sya ni Mom at Dad. Pati narin ng mga magulang nya. Dahan dahan akong lumapit. Agad naman akong napansin ng mga kaibigan namin. Gulat silang lahat. Syempre.. dahil basang basa ako at nakapaa pa. Hehe.. buti di kumalat make up ko. Waterproof eh. Sunod naman akong napansin nila Mom at Dad. Agad naman silang ngumiti. Lumayo sila ng konti kay Rogue. Pero si Rogue.. nanatiling nakayuko at humahagulgol.

"Bakit nya ako iniwan? Nasan na sya?" -narinig kong sabi nya habang umiiyak. Muntik naman akong matawa. Its really overwhelming na makakita ka ng lalaking malakas ang loob na ipakita sa iba ang pag iyak nya. Im so happy and proud by that. Im so lucky I have him. Dahan dahan akong umupo sa tabi nya.

"Sino naman ang nagsabing iniwan kita?" -tanong ko. Agad naman syang napataas ng tingin at nanlaki ang mata.

"Wifey? Ikaw ba yan? Oh imagination ko lang?" -di makapaniwalang tanong nya. This time natawa na ako.

"Hahahahaha!!!!" -tawa ko with matching hampas pa sa balikat nya.

"Yes hubby.. its me." -sabi ko nang makarecover sa paghagalpak. Pfft!!

Tumulo nanaman ang luha nya at agad akong niyakap. Waaahh!! Yung tyan ko!! Baka maipit si baby!!!

"Waaah!!! Hubby!! Si baby baka mapisat!!"-sigaw ko dahilan ng pagtawa ng lahat. May sinabe ba akong nakakatawa? -___-

"I love you wifey ko!!" -sabi nya habang nakangiti. Nahawa naman ako.

"I love you more hubby ko!!" -sabi ko sabay kiss sa cheeks nya.

"Hala!! Bakit sa cheeks lang?? Andaya!!" -sabi nya. Nakapout pa ang loko.

"Wag ka ngan choosy dyan. Chaka itigil mo nga yang kakapout mo! Muka kang seahorse." -sabi ko sabay irap. Agad naman nya akong niyakap.

"Lets continue the ceremony guys!!" -sabi bigla nila mom.

"Sure!!" -sabay na sagot namin ni Rogue.

After 40 minutes...

Kasal na kame!!! Yehey!!! Yipee!! Hep hep.. hooray!!! Ako na ngayun si Cassandra Sapphire Ashton Maxwell!!! Yehey!!! Ngayun ay on the way na kame sa Paris!! Dun kame maghahoney moon kung meron man. Whahahaha!! Baka nga dun na ako manganak eh. 1 month nalang eh kabuwanan ko na. Hindi namin inalam ang gender para surprise. Hehehe.

"Wifey ko.. I love you." -sabi ni Rogue. Nandito na kame sa private plane.

"I love you more than you do hubby." -sagot ko.

The End.

*****************

Author's Note: Joke!! Hindi pa yan ending!! Hahaha may isa pa noh. Isang chapter pa at gogora na tayo sa Epilogue.

Next Chapter: Sacriface