Ben buralara kadar gelene kadar çok bedel ödedim.
Ve şimdi bedel ödeme sırası sende.
Bak bana burdayım tam karşında. Öldürdüğün yerdeyim.
Geri döndüm...
Benden çaldıklarını geri almak için.
Kıyametin olmak için. Bittiği yerden savaşımızı başlatmak...
Merhaba kartanelerim❄️ Bölümü okurken lütfen destek olmayı unutmayalım.⭐️
Keyifli okumalar. Bölüm sonu çok fena benden söylemesi. Bol aksiyon. 💣
Bu kitap şiddet, taciz ve ölümegötürülenbütünkadın ve çocuklara ithaf edilmiştir.
Başlama tarihinizi alayım;
Bölüm şarkıları;
Thurisaz: Endless Sezgin Alkan, Çağan Şengül: Beni sen kurtar
Çok gizli bir doğru gecenin tokluğunda Bilmedik çekenin yanlış bir uzaklık olduğunu... Yabancıların en yakınıydın sen.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oluk oluk acıların zamana serpiştirildiği 19 yıl kadar bir geçmişin ardından büyümeyi başarmıştım. En nihayetinde, büyümek tabirini yetmediğini bilmiştim, mühim olan büyüdüğüne inandığın o andan sonraki tek kişilikli hayatımızdı.Düşe kalka yürüdüğün yollarda düşmek için bir hakka daha sahip değildik, kaldıracak kimseler yoktu.
Küçük bir çocukken anlamıştım bunu.
Hisleri alt etmek, bir insanın hayat ışığını söndürmek kadar kolay değil. Ruhu yok edebilirsin, etten ve kemikten örülü bedenleri birer cesede çevirebilirsin. Ama hiç bir zaman zihninin içinde çağlayan düşüncelere hükmedemezsin. Bedenini, hislerinin gömülü olduğu bir mezara çeviremezsin. İnsan olmak kolay değil. Hala alınan bir nefesi kesmek yerine, hislerini alt ettiğin gün...
Doğup büyüdüğüm seneler boyunca çetrefilli bir savaşın tam ortasındayım. Zaman tarafından yaralandığım, sırtımdan bıçaklandığım, uyku yerine kabuslara gebe uyutmayan gecelere yattığım seneler...
Ve şimdi de bu senelerin acısını çıkarmak, sustuğum, gözyaşı döktüğüm her bir anı için bu karanlık şehri yakmak istiyorum.
Ve tam da bu anda başlıyordu iki şehrin masalı.
Ben Karaca ya da kapkara bir kışa doğan Kardelen. İsmim benim bu hayatta sahip olduğum tek kimliğimdi. Belki de çoğumuzun öyleydi.
Biyolojik olarak benim dünyaya gelme sebebim olan babam ben doğmadan annemi yüzüstü bırakıp gitmişti. Onun gidişi ile yerine ondan daha beter, şerefsizin önde gideni, bir ayyaş gelmişti. Hayat Kader diye keder taşlarıyla doldurdu önümü. Her takıldığım taştan düştüm. Dizlerim kanadı, avuçlarım sıyrıldı ama en çokta Yara dediğim yüreğim sızladı. Çünkü her düşüşüm de tek başıma kalkışım oldu, elini uzatıp da ellerimi tutan olmadı.
