AV

AV//Yanılgı...

Uzun zamandır uykumu böyle güzel aldığımı hatırlamıyordum. Uyandığımda kollarımın arasında Kook değil de yastığımın olması biraz moralimi bozmadı değil tabii. Yine de bu kendimi çok iyi hissetmeme engel olamazdı.
Acımın neredeyse geçtiğini fark edip yataktan kalkarak banyoya girdim. Bir ara duşta şarkı bile söylemiştim. Eğer komşularımız olsaydı gürültü kirliliğinden bizi polise şikâyet edebilirlerdi, fakat bugün hiçbir şey keyfimi kaçırmaya yetemezdi. Karnımdaki acı bile.
Sonraki bir saat, odama gelen ve bana tüm olanları anlattıran, ardından okula gitmem için benimle tartışan Abby'yle geçmişti. Bu bile moralimi bozmadı... Kendimi zorla okula bıraktırdığımda, arabadan hızla indim. Abby bir süre bana arabanın içinden bana baksa da sonunda pes edip gittiğinde, ben de bahçedeki arkadaşlarımın yanına gidiyordum.

Jeonghan Kingswell, bir anda yolumu kestiğinde durmak zorunda kalmıştım. "Jeonghan?"
"Seni ne kadar merak ettiğim hakkında bir fikrin var mı?" dediğinde yüz ifadesi çok donuk görünüyordu. Telefonumdaki aramalarını bu sabah görmüştüm fakat ona tekrar dönecek kadar zamanım yoktu. Hazırlanmam gerekiyordu, ne de olsa ölü gibiydim ve kendimi insana benzetebilmek için hayli bir zaman gerekmişti.
"Üzgünüm, seni arayamadım. Okula gelebilmek için hazırlanmakla meşguldüm." dediğimde sıkıntıyla iç geçirdi.
"Neden geldin? Biraz daha dinlenseydin."
"Yeter bu kadar dinlendiğim. Evde çok sıkılıyorum." diyerek ona gülümsedim. "Merak etme, Jeonghan. Ben iyiyim."
Jeonghan beni şaşırtan bir şekilde elini yanağıma götürüp okşadı. "Bir daha beni bu kadar endişelendirme." dediğinde bu beklemediğim hareket karşısında afallamıştım. Jeonghan elini indirdiğinde merdivenlerin başında dikilen heykeli gördüm.
Jungkook, düz bir ifadeyle bize bakıyordu.
Kısık gözleriyle bir süre bize baktıktan sonra başını çevirdi ve binanın içine doğru ilerleyip gözden kayboldu. O sırada gözlerimi tekrar Jeonghan'a çevirip, zoraki bir şekilde gülümsemekten başka bir şey yapamamıştım.
Jeonghan'a arkadaşlarımın yanına gideceğimi söyleyip yanından ayrıldığımda, hızla binaya girip Jungkook'a bakınmaya başladım. Jimin dolabından bir şeyler alırken, Bay Seksiliğin Vücut Bulmuş Hali de yanındaki dolaba yaslanmış bir şeyler düşünüyordu. Derin bir nefes alıp yanına gittiğimde gözleri beni buldu ve ifadesi hiç değişmeden bakmaya başladı.
"Selam," dedim sakin bir tavırla. Jimin dolabını kapatıp hızla yanımızdan uzaklaşırken, Jungkook hiçbir şey demeden beni izlemeye devam etti. Bakışları o kadar ruhsuzdu ki bir an yanına geldiğime pişman olmuştum. Biraz önce beni Jeonghan'la gördüğü için mi böyleydi yani?
"Bak, Jeonghan ile biraz önce olanlar için böyleysen..." dediğimde devamını getiremedim çünkü Jungkook yaslandığı dolaptan doğrulup bana bir adım attı.
"Bunun beni ilgilendirdiğini mi sanıyorsun?" diye sorduğunda, sabah içimde dolaşan neşeli duygular bir bir ölmüş, yerine karanlk ve kasvetli duygular dans etmeye başlamıştı. Bir adım daha attı ve yüzünü bana doğru eğdi. "Aramızda bir şey olduğu yanılgısına kapılmış görünüyorsun, Belle."
Kelimenin tam anlamıyla donmuştum. Şuan karnıma bir bıçaklanmasını tercih ederdim. Hiçbir şey söylemediğimi görünce, dikenlerini batırmaya devam etti. "Alt tarafı beraber uyuduk. İlk kez biriyle uyumuyorsun ya?"
Yüzümde kas oynamadı.

On bir yaşındaki bir çocuğun kaçırıldıktan sonra içine kapanması oldukça normal bir durumdu. Benim kabuğumu kırmaya çalışan Minghao dışında kimseye güvenmiyordum. Sonrasında Minghao sayesinde daha dışa dönük davranmaya başlamıştım, hatta partilere bile gidiyordum. Tam gençliğimin gerektirdiği gibi davranmaya başladığm sırada ailem ölmüştü. Tüm bunlardan sonrası psikolojimi düzeltmekle geçmişti ve hal böyle olunca erkekler benim için geri planda kalmıştı.
Elbette benimle sevgili olmak isteyenler ve birkaç ilişkiye başlama deneyimim olmuştu fakat hiçbiriyle uyuyacak kadar kendimi teslim etmemiştim. Çünkü hiçbirine güvenememiştim, yanlarında hep diken üstündeydim. Kaçırılan bir kızın güven sorunu olması hiçbir erkeğin de ilgisini çekmemiş, üstelememişlerdi.
Kısacası, evet. Ben o çılgın bakire dedikleri kızlardandım.