25

34 2 3
                                    

"โรซิต้า...."เซนวิ่งไปที่กรงเหล็กที่โรซิต้าเคยอยู่ แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า เซนตกใจรีบวิ่งไปที่เต็นท์โรงละคร

"ช่วยด้วย!!!!!"เสียงโรซิต้าดังขึ้น เซนรีบวิ่งตามเสียงจนพบโรซิต้ากำลังถูกบุชเชอร์ลวนลาม

"ช่วยด้วย!!!!"โรซิต้ากรีดร้อง ร้านใหญ่ยักษ์นั่งคร่อมบนตัวเธอ

ผัวะ!!!

"อั่ก!!!"โรซิต้าโดนต่อยหน้าไปหลายครั้งจนนิ่งน้ำตาไหล พยายามดิ้นขัดขืน

"แกจะรอไอ้กระจอกเซนทำไม มันตายไปแล้ว!!!"

"ไม่!!! เซนยังไม่ตาย"โรซิต้าสะอื้น

"ฮึ....งั้นลองดูว่าคนตายจะช่วยคนเป็นอย่างเธอได้ไหม"บุชเชอร์หัวเราะก่อนจะโน้มตัวลง

"อั่ก......."เลือดสีแดงข้นพุ่งใส่โรซิต้า หัวใจของบุชเชอร์เต้นตุ๊บๆอยู่ที่มือเซน

"กรี๊ด!!!!!!"โรซิต้าตกใจ มือที่ชุ่มด้วยเลือดของเซนโอปกอดร่างซีดๆของโรซิต้า

"เซน...."โรซิต้ากอดเซนแน่น

"เธอคือแวมไพร์ใช่ไหม"โรซิต้าถาม เซนนิ่งกอดโรซิต้าแน่น

"ถูกต้องฉันเป็นแวมไพร์"เซนตอบเสียงเรียบๆ เซนคลายกอดถอดเสื้อเช็ดเลือดที่กระเด็นใส่หน้าโรซิต้า โรซิต้าถอยหนี

"เธอกลัวฉันสินะ"เซนถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้น ไม่มีการร่ำลา ไม่มีแม้แต่เสียงของอีกฝ่ายทำให้เซนรู้ว่าโรซิต้าเปลี่ยนไปแค่ไหนที่รู้ว่าเซนไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป เซนเดินออกมาจากเต็นท์ไม่มีเสียงโรซิต้ารั้งไว้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

"ลาก่อนโรซิต้า"สีหน้าของเซนเศร้าลงเดินหายไปกลืนกับความมืด
•••••••••••••••••••••
3 ปีต่อมา
"ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะนะ"เสียงสะอึกสะอื้นของหญิงสาวขอร้องผู้ชายตรงหน้าเพราะเธอได้รับบาดเจ็บที่ข้อเท้า แต่มันก็ไม่ได้ผลมือซีดๆ ที่มีรอยสักเต็มตัวดึงตัวหล่อนขึ้นมา

"ผมคงปล่อยคุณได้หรอก"เซนบีบคอหญิงสาว แรงผู้ชายกดไปที่คอจนร่างเหยื่อตัวน้อยๆของผมตาย ผมถอนหายใจก่อนจะเอามีดปาดไปที่คอของเธอ เลือดค่อยๆเอ่อล้นขึ้นมา ลิ้นสากๆของเซนค่อยๆเลียดื่มเลือดจนอิ่ม ก่อนจะมองร่างเหยื่อแล้วเดินหนี ในใจเซนตอนนี้มันว่างเปล่ากลางคืนที่มีแต่แสงจากตะเกียงหน้าบ้าน เซนหยุดที่โรงพยาบาลที่หนึ่งเป็นโรงพยาบาลโทรมๆ เซนเดินไปมองหน้าต่างบานหนึ่ง เซนมองไปที่โรซิต้า ร่างกายเธอซูบผอมจนเห็นโครงหน้าชัด โรซิต้านอนเดียวดาย เซนมองแล้วน้ำตาไหลกำมือแน่น หลายครั้งที่เซนแอบเข้าหาโรซิต้าจะไล่ ปาของใส่ ด่าทอ

Her BloodWhere stories live. Discover now