Chapter 4 Zyan

568 27 8
                                    

ร่างหญิงสาวถูกพันธนาการถูกเชือกมัดไขว้หลังนั่งเก้าอี้ ท่าทางหวาดกลัวกับร่างผู้ชายทั้งสองที่อยู่ตรงหน้า

"แฮร์รี่.....อย่า....ฮือๆ...."หล่อนพูดเสียงสะอื้น ร้องไห้ มาสคาร่าไหลเลอะใบหน้าสวยๆแฮร์รี่ยืนอยู่ตรงหน้า ตาสีเขียวจ้องนิ่ง

"แฮร์รี่ อย่าฆ่าฉัน...."แฮร์รี่เดินมาใกล้ๆ หันมองเซนที่กำลังมองใจจดใจจ่อ แฮร์รี่ถอนหายใจ ก่อนจะหันมามองเหยื่อจำเป็นที่อยู่ตรงหน้า หน้าเข้าใกล้ซอกคอกลิ่นไออุ่นเลือดอ่อนๆแตะจมูกชวนให้อยากฝังเขี้ยว แฮร์รี่เอามือเย็นเฉียบจับไหล่หล่อน ถอนหายใจ ก่อนจะผละออกจากหล่อน

"พ่อบ้านเซนฉันทำไม่ได้............"

"แฮร์รี่ !!!"เสียงเซนปิดหนังสือเสียงดัง

"คุณทำพลาดครั้งที่ 25 แล้วนะ...มันจะยากอะไรเเค่คุณฝังเขี้ยวเธอแล้วดูดเลือดซะก็จบ"เซนพูดเสียงเรียบตามประสาคนเข้มงวด

"ฉัน...ไม่ชอบสายตาของหล่อน ยิ่งฉันมองฉันนึกถึงตอนที่ฉัน......."

"คุณจะดื่มเลือดจากแก้วไวน์อยู่แบบนี้ตลอดไปเหรอ มันไม่ต่างจากเด็กแบเบาะดูดขวดนมหรอกนะ"

"คุณและผมเป็นแวมไพร์ เราไม่มีความรู้สึกช่วยกรุณาจำด้วย เลิกสงสารเห็นใจมนุษย์ซะที"เซนพูดบีบไหล่แฮร์รี่แน่นก่อนเดินไปหาเหยื่อที่ได้แต่นั่งรอความตายที่เซนกำลังหยิบยื่นให้ เสียงร้องไห้ เสียงอ้อนวอนสลับเสียงด่าเเช่งดังลั่นห้อง เสียงกรีดร้องของเหยื่อที่โหยหวนแฮร์รี่เบือนหน้าหนีทนดูภาพที่น่าสงสารไม่ได้ ร่างเหยื่อขาวซีด มือหงิกเกร็ง

"นี่คือวิถีชีวิตของพวกเราคุณแฮร์รี่ ผมจะทำให้คุณดูเป็นครั้งสุดท้าย ถึงเวลาที่คุณต้องหย่าขวดนมซะที ฮึๆ"เซนปาดเลือดที่มุมปากตัวเอง เดินอุ้มช้อนตัวเหยื่อออกจากห้อง
>>>>>>>>>>>>>>>
อลินมองโทรศัพท์จอขาวดำที่การแจ้งเตือนบอกสายที่ไม่ได้รับ

"ลูอิส 253 สายที่ไม่ได้รับ"

"ลอร่า ได้โปรดอย่ามายุ่งเรื่องของฉัน"อลินพูดเก็บโทรศัพท์เข้ากระกางเกง

Her BloodTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon