Her Blood

Chapter 12 หุ่นขี้ผึ้ง

"ม....มาดามคุณพาผมมาที่ไหน"เสียงเด็กหนุ่มวัย15พูด ท่าทางหวาดกลัวหญิงสาวตรงหน้าที่เบื้องหลังเต็มไปด้วยอุปกรณ์สาดิสซ์วิตถารมากมายและเตียงใหญ่โตสีแดง

"ดันเต้ ไม่ต้องกลัวนะ"หญิงสาววัยยี่สิบห้านั่งไขว้ห้างเอามือม้วนผมสีแดงเพลิงสวยบนเตียงสีแดง ตาสีเขียวอ่อนจับจ้องเด็กหนุ่มตรงหน้า แสยะปากยิ้มแย้ม

"เฆี่ยนผมให้ตายดีกว่า มาดามลอเรนซ์"

"ได้ ฉันจะบอกหัวหน้าแม่ครัวว่าลูกชายสุดแสนภาคภูมิใจของหล่อนไปแอบทำมีอะไรกับผู้ชายในโรงนา"มาดามยิ้มเยาะอย่างผู้ชนะ ดันเต้เข่าทรุด

"อ...อย่าบอกแม่ผมนะมาดามผมยอมทุกอย่างขอเเค่มาดามเอ่ยปากเท่านั่น"

"ถ้าวันนั่นฉันไปไม่เก็บม้าที่โรงนาฉันคงไม่ได้เห็นภาพชายชายนัวเนียหรอก หึๆ"เสียงแส้กระทบผิวขาวๆของดันเต้ เป็นรอยปื้นแดงเด็กหนุ่มสะดุ้งอย่างเจ็บปวด

"ยินดีต้อนรับสู่โลกของฉันดันเต้"มาดามลอเรนซ์ยิ้ม มือถือแส้เดินหาดันเต้ช้าๆ
>>>>>>>>>>>>>>
ตาสีเขียวมองร่างเด็กหนุ่มวัย 15 ที่หลับบนเตียงอย่างอ่อนเพลียนิ้วเรียวๆสัมผัสแขนที่มีรอยไหม้จากการโดนช็อตด้วยไฟฟ้า แผลไหม้จากการถูกบุหรี่จี้กลางหลัง เสียงลมหายใจผ่อนเข้าออกเป็นปกติ มาดามลอเรนซ์มองร่างเปลือยเปล่าล่อนจ้อนอย่างหลงใหล ก่อนจะเลื่อนไปปัดผมสีน้ำตาลที่ปิดบังหน้าตาหล่อเหลา

"ฉันหลงรักเธอซะเเล้วสิ แต่น่าเสียดายเธอยังโตได้อีกยังเจอคนที่ดีกว่าฉันมากมาย เพราะฉะนั้นเธอควรหยุดโตและเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น"

ปัง!!!! ควันสีเทาพวยพุ่งออกมาจากปลายกระบอกปืนสีทองร่างดันเต้สะดุ้งสุดตัวมือเกร็งก่อนจะเงียบไป เลือดย้อมผมสีน้ำตาลเข้มไปบางส่วน แววตามาดามลอเรนซ์ไม่มีความรู้สึกผิด มีแต่ความชอบยิ่งเห็นเลือดไหลผ่านหน้านวลๆของเด็กหนุ่ม