Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Growing up in a poor family is not that I would wish for.
But growing up, I, little by little understand what happened to us.
My parents were poor and work for a family. Ang mama ko ay isang katulong at ang ama ko naman ay isang family driver. Me and my two older brothers strive for education and our allowance.
Ngayong araw ako aalis sa amin para maghanap ng trabaho. Hindi ko kayang tumambay lang sa bahay habang hinihintay silang lahat umuwi. They are all working hard while I was just almost a burden. I also need a job. Since it's summer and school starts in a couple of months.
"Tatawag ka sa amin kapag nakarating ka na, ah? Tatawag ka palagi kapag wala kang ginagawa. Pwede naman ipag-hinga mo nalang ang oras na 'yon," walang katapusang bilin ng aking ina.
"Ma, hindi naman mabigat ang trabaho ko doon, wala ka dapat i-pag-alala," pilit na ngiti ko sa kaniya.
Isa 'yan sa ma-mimiss ko sa mama ko. Napaka-OA niya.
"Aba! Kahit na. Kailangang mgpahinga ka parin, hindi tira lang ng tira kahit pagod na!"
"Ma... 'wag kang OA! Magtatrabaho lang si Hailey, hindi mag-aasawa," awat ni Kuya Gael kay mama.
Lumapit naman si Kuya Rem sa likuran ni mama at hinimas ang sintido nito.
"Anong OA? Palibhasa ay wala kayong pakialam sa kapatid niyo, lagi niyo s'yang inaaway, ngayon magiging mag-isa nalang siya sa Maynila!" saway ni mama sa kanila at hinampas ang kamay ni Kuya Rem.
Napahawak si Kuya sa kamay niya at hinimas.
"Bayolente si mama! Ikaw nagsasabi sa amin na 'wag magtataas ng kamay kahit kanino pero ikaw po nangunguna!" Reklamo ni Kuya Rem habang patuloy hinihimas ang napalong kamay na akala mo naman ay napakalakas.
"'Yan ang OA! Hindi katulad ng ina niyo na nag-aalala lang sa bunso n'yang babae," Iling ni papa sa kanila kuya.
"Nag-aalala rin naman po kami, hindi lang nga kami OA," Ngisi ni Kuya Gael at tinignan naman siya ng masama ni tatay kaya ayon baluktot ang buntot!
"Tatawag po ako gabi-gabi, 'wag po kayong mag-aalala. Mag-iingat ako doon," muling paalala ko naman sa kanila.
"Kasi naman... Bakit kasi kailangan mo pang umalis, sakto naman ang mga sahod namin ng mga kuya mo," nguso ni mama.
"Ma..." mahinang sambit ko na parang nang-babanta na 'wag na ituloy ang sasabihin niya.
"Basta ang sinasabi ko! Naku, sumasakit nanaman ang ulo ko— Remrill Francisco, tanggalin mo nga 'yang kamay mo sa sintido ko!" Iritadong bulyaw ni mama, umatras naman agad si Kuya at nakipag-tawanan kay Kuya Gael.
Napa-iling nalang ako. Mga baliw talaga sila, buti pa ako. Ako nalang ata matino sa amin.
The city ambiance and smell of smoke all around made me feel homesick. It was hours that has passed since I got here.
