Herkse merhaba. Bölüm pazar günü gelecek demiştim ama bitirdiğim için yayınlamak istedim. Hissederek yazdığım bir bölüm oldu, umarım sizde hissederek okursunuz.
Keyifli okumalar.
Bölüm şarkıları
#Sezen Aksu ~ Elveda
#Nigar Muharrem ~ Kal ölene kadar
MÜRAİ
11
"YARALI VEDA"
Sönmeye mütemayil umutlar bazen insanı kendine hapis ederdi, cezası acılara müebbetti. Zinhar dikiş tutmayacak yaraların üzerine tuz basmak gibiydi umudun peşinde avare dolaşan kalbi.
Genç kız böyleydi, her an kırılmaya hazır ama kırıldığında bile savaşmaya yatkındı. Kolayca yıkılmak ona göre değildi, ağlamak hiç değildi. Ancak son bir kaç saattir zoraki tutuyordu göz yaşlarını içinde. Araba sessiz sokaklarda ilerlerken Renan konuşmak istemiyor, yalnızca yolu seyrediyordu. Bu sessizliği Baran ile paylaşıyordu.
Ona sarıldıktan, gözlerine baktıktan sonra içine düştüğü bataktan çıkmış gibi hissetsede kalbinde varlığını hoşnutsuzca koruyan bir sancı vardı. Gözlerini sevdiği adama çevirdi, yüreğinde yeşeren bir sevda vardı. Gülümsedi Renan. O sırada Baran dönüp ona baktı bir anlığına.
"Nereye gidiyoruz Baran?" diye sorunca Baran yoldan bakışlarını ayırmadan yanıtladı sorusunu. "Gidince göreceksin," Bu cevabı üzerine Renan başını cama yasladı ve dışarıyı seyretmeye başladı.
Bir süre geçti ve Baran genç kıza baktı. Gözleri kapanmak üzereydi ve Baran bir süre daha onu izledi. Renan saf duruyordu, yorgun gözüküyordu. Renan çok güzeldi...
Sanki kalbine çöreklenen tüm kibir bir fırtına ile savrulmuştu ırağa. Baran yalan bir aşkla kandırdığı kıza kaçamak bakışlar atarken yol sona erdi. Arabanın duymasıyla Baran tekrar başını çevirdi Renan'a doğru.
Genç kız çoktan uyumuştu ve Baran uyandırıp uyandırmamak arasında kaldığında elini saçlarına uzattı.
"Güzelim," diye mırıldandı. Genç kız yavaşça gözlerini açtığında Baran'ı görmesiyle dudaklarını tebessümle boyadı yavaşça. Yerinde doğrulurken geldikleri yere baktı.
Arabadan indiklerinde Renan dikkatle etrafı izledi. Ahşaptan yapılma iki katlı bir dağ evini andıran evin önündelerdi. Etraf ağaçlarla kaplıydı ve ıssız bir yerdi.
"Nereye geldik? " Renan gülümseyerek Baran'a döndüğünde onu izlediğinin farkına vararak gülümsemesi genişledi. Yanına yavaş adımlarla yaklaşınca Baran'ın yüzündeki tebessüm muzip bir hal aldı.
"Sen beni mi izliyorsun Baran?" Renan yanına yaklaşınca elini genç kızın beline koydu ve başını usulca evet anlamında salladı.
"Evet, elimde değil. Gözlerim hep seni arıyor." Yine zehirden kuvvetli yalanlarla genç kızın kalp atışlarını hızlandırıyordu. Bir yandan da rahattı zira bu intikam oyunu bu gece sonlanacaktı.
Birlikte evin içine girdiklerinde Baran ışıkları yaktı. Büyük bir evdi geldikleri yer ve ahşaptan olması ayrı bir hava katıyordu. Renan önden yürürüyüp etrafı detaylıca incelerken Baran arkasından geliyordu.
"Gel benimle," dedi Baran. Sonra Renan'ın elinden tutup üst kata çıkardı. Her basamakta çıkan adım sesleri genç kızın hoşuna gitmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜRAİ | TAMAMLANDI
Romanceİntikam hiç bu denli aşka susamamıştı! Öyle ki son damlasına kadar tüketti aşkı... Yaralı bir mazinin kanlı parmakları körpe bir yüreğe dokunduğunda ansızın düştü kalbe sevda.Issız bir geceye hapsolmuş çığlıkların şahit olduğu acımasız bir tuzakta m...
