İntikam hiç bu denli aşka susamamıştı!
Öyle ki son damlasına kadar tüketti aşkı...
Yaralı bir mazinin kanlı parmakları körpe bir yüreğe dokunduğunda ansızın düştü kalbe sevda.Issız bir geceye hapsolmuş çığlıkların şahit olduğu acımasız bir tuzakta m...
Selam canlarım. Yeni bölümle geldim.Benim çok severek yazdığım bir bölüm oldu. Neyse daha fazla beklemeden bölüme geçebilirsiniz.
Keyifli okumalar:)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ Elif Buse Doğan | Sen bir aysın
~ Çağan Şengül | 22
MÜRAİ
8
"İTİRAF"
Bazen tek bir cümle yeterdi bir kurşun misali seni korkularından vurarak delip geçmeye. Bazen de yalnızca bir bakış kahrederdi seni delirtmek istercesine. Yine de yazılmışsa keder bir kez kadere mümkünatı yok kaçılmazdı öylece.
Renan'ın bedenine değilde ruhuna nüksediyordu fırtınalı kapkara bir his. Birden neden böyle olduğunu anlayamıyordu. Oysa Hazan, Baran hakkında kötü bir şey söylememişti. Şimdi neyin nesiydi kalbine yapışan bu tedirginliği kanlı pençesi.
Anlamayan bakışlarını Hazan'ın yüzünde gezdirdi. Şaka yapma ihtimali olamaz mıydı?
"Anlamadım Hazan. Ne demeye çalışıyorsun?" diye sordu çatallı bir sesle. Duyacağı cevaptan korkar gibiydi ama o zaten bir kez inanmıştı Baran'a. Daha henüz bir şeyleri itiraf etmese bile güvenmişti ona zor da olsa.
"Onu tanımıyorsun Renan. Neler yapabileceğini bilmiyorsun." Duydukları hâlâ kuşkularını açığa çıkarmıyor daha çok bir sorgu bataklığının dibine çekiyordu.
"Ne demeye çalışıyorsun, anlamıyorum Hazan. Daha açık konuşur musun? "Renan tereddütlü davranıyordu, bilmediği ne olabilirdi ki? Baran'ı bu kadar zaman içerisinde tanımayı başaramamış mıydı?
"Tamam, sana anlatacağım." dedi Hazan ve derin bir nefes aldı. Renan'ı gördüğü andan itibaren ona karşı içinde büyüttüğü acıma duygusu ona cesaret veren tek şeydi. Adalet masum bir kızın canına kıymakla sağlanamazdı.
"Aslında abim seninle tanıştığı günden beri..." Hazan'ın cümlesi keskin bir sesle yarıda kaldı.
"Hazan."
Adını duymasıyla dönüp baktığında Baran'ın ona öfkeyle baktığını gördü. Renan şu an Baran'ın yüzünü tam göremediği için gözlerindeki ifadeyi de anlayamamıştı.
Hazan sertçe yutkundu. Yakalanmış olmanın verdiği zaruri hisler sarınca her bir yanını bakışlarını Baran'dan alarak başka yöne çevirdi. Korkuyor muydu? Evet, hem de çok.
Baran geçip yerine oturunca Renan'ın tuhaf tavrını fark ettiğinde daha önce hiç hissetmediği keskin bir korkuyu yudumladı. Hazan anlatmış mıydı Renan'a her şeyi? Tek bir cümle ile batırmış mıydı planını başarısızlığa?
