I will wait for you my lajimolala (Completed)

14

Pagkapasok namin agad sa room na kinuha niya ay sinarado niya iyon at sinugod ako ng yakap.

Nagulat man ay yinakap ko din siya ng mahigpit..

Oh ghod i missed him so bad!

"baby..what's wrong??..why didn't you text me??..im worried to you"bulong niyang sabi.

Siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko at hinahagod ang buhok ko.

Parang may humaplos  sa dibdib ko...dahil sa sinabi niya...iniisip ko na karapat dapat ba ako sa kanya?nanliliit ako sa sarili ko..ang layo namin sa isat isa..sobrang layo ko sa kanya..bakit binigyan ako ng isang katulad niya na parang hindi ko deserve??deserve niya ba ako??ito lang ako..walang kayang ipagmalaki sa katulad niya...

"I'm sorry"sabi ko sa kanya."im sorry,baby"bulong ko,tumulo ang luha ko,hindi ko alam kung ano ang iniiyak iyak ko."im sorry,jimin"napahikbi na ako.

Natigilan siya sa paghagod sa buhok ko at dahan dahang kinalas ang pagkakayakap naming dalawa.

Yumuko ako para itago ang mga luhang ayaw tumigil sa pag buhos.

Pero hinawakan niya ang baba ko at pinatingin sa kanya.May gulat sa kanyang mga mata, pero nawala din iyon at napalitan ng pag aalala, pinunasan niya ang  mga luha saaking pisnge,nakatingin lang ako sa mukha niyang halos perpekto na sa paningin ko..lalo akong naiyak..

"Baby,whats wrong?"bulong niyang sabi.

Umiling ako sa kanya at pilit na ngumiti.

"I'm sorry"nasabi kona lang.

"Erica,please tell me.. what's wrong,im worried about you"bulong niyang sabi sakin.bakas ang pag aalala.

Hinila niya ako at pinaupo sa sofa.

Umupo ako,siya naman ay lumuhod sa harapan ko hinawakan niya ng mahigpit ang mga kamay ko.

Tumingin ako sa gwapo niyang mukha,nangungusap ito..may takot at pangambang makikita sa mga mata at parang pagod na pagod siya...Meron din siyang maliit na eyebags.

Gustohin ko mang magalit sa kanya dahil sa hindi niya sinabi sakin,pero hindi ko magawa..hindi ko magawang magalit sa kanya..anong karapatan kong magalit kong kasalanan ko rin naman...pilit na ngiti ang ibinigay ko sa kanya,tuloy parin sa pag agos ang mga luha ko.

"why didn't you tell me?"i asked.

"Which one? What did I not tell my baby?"he said, softly,he kissed the back of my palm.

Hindi mawawala ang pag kalambing sa boses niya..laging mahinahon at parang hindi kailanman nagalit sa mundo..

"That you are famous here in korea"natigil siya sa pagbigay ng magagaan niyang halik sa likod ng kamay ko.

Bakas ang gulat sa mga mata kalaunan ay napalitan iyon na nangungusap ng mga mata,at takot.. napapalunok lunok pa at malilikot na ang mga mata..humigpit ang hawak niya sa kamay ko...para siyang isang bata na may ginawang kasalanan.. nangungusap na patawarin siya at takot na baka may gawin sa kanya..

"B..baby,i..im sorry,if.. i didn't tell you"pagsusumamo niya."Maybe, you will have a hard time with me???..and...and stay away from me???.."umiiling iling niya pang sabi "I do not want that to happen, I know you will know when the right time comes, I am just afraid that if you find out you will stay away from me.....baby..."kita ko ang nangungusap niyang mga mata at namumula na ito,tanda na naiiyak na siya.

Umiling iling ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya ng mahigpit.

"I don't think I can get mad at you jimin"pilit siyang ngumiti,binitawan ko ang mga kamay niya at sinapo ang mukha niya.
"Because I already love you jimin."i whispered.