''Ya geçmiş hiç geçmemişse...''
5 Yıl Önce..
Her zaman ki bir güne başlama diyemeyeceğim çünkü geçirdiğim kazadan sonra neredeyse her gün başım ağrıyarak uyanmıştım. Doktorun dediğine göre bu bir yıl devam edebilecek bir durummuş, ama gerçekten çok can sıkıcı bir durum.
Gözlerimi açıp odama baktım ilk gördüğüm şey köşede duran kitaplığımdı , hemen hemen iki yüze yakın kitap vardı. Eskiden kitap okumayı çok severdim ama şuan asla okuyamıyordum.
Yatağımdan kalkıp lavaboya doğru yöneldim elimi yüzümü yıkadıktan sonra üzerime eve uygun rahat birkaç kıyafet giymeye başladım. Komodinin üzerinde duran telefonumu alırken gözüm bir kaç gece önce okudum günlüğe kaydı.
Neden yazılmıştı bu günlük kime yazılmıştı neden bir şey hatırlayamıyordum. Aşk acısı çektiğim zamanlarda yazılmıştı bu bariz açıktı ama kime yazılmıştı. Siyah günlüğümü elime alıp kitaplığımın arasına koydum çünkü bu şekilde burada durursa bana daha fazla acı verecekti.
Aşağıya doğru inerken annemin şarkı söylediğini duydum ve mutfakta olduğunu anladığım için mutfağa doğru yöneldim.
Bu gün evde olmayacaktım. Arzu ile buluşup dün gece hatırladıklarımı ona söylemem gerekti. Merdivenlerden annemin yanına doğru inerken bir yandan da Arzuyu aradım.
''Alo.''
''Alo. Arzu bu gün seninle buluşmamız gerek sana söylemem gereken şeyler var.''
''Ne oldu canım kötü bir şey yok ya.''
''Yok kötü değil buluşunca anlatacağım bir saate kadar evden çıkacağım her zaman ki gittiğimiz yerde buluşalım olur mu?
''Tamam canım.''
Telefonu kapattım annem beni görünce ''Hayırdır kızım nereye?''
''Hiç anne evde bunaldım Arzu ile buluşup bir şeyler yapacağız.''
''Tamam ama önce sana yaptığım tostu bitirmeden kalkmak yok.''
Annem öyle deyince zorla da olsa bir şeyler yedim ve tekrar odama çıktım. Dolaptan rastgele beyaz bluz ve siyah kot giyip saçımı topuz yaptım evden çıkmadan önce kitaplığa atmış olduğum siyah günlüğü elime aldım ve evden çıktım.
Kazayı geçirmemin üzerinden hemen hemen yirmi gün geçmişti. Şoföre gideceğimiz yeri söyledim ve gitmeye başladık.Yolda tatlı amcalar teyzeler, el ele tutuşan çiftler sahilde oturuyordu.
Ne kadar oldu bilmiyorum ama cafe'nin önüne gelmiştik.
Arabadan indim ve içeriye girdiğim zaman Arzu her zaman ki gibi benden önce gelmişti, beni görünce hemen ayağa kalktı. Sarılıp oturduktan sonra iki Türk kahvesi rica ettik. Benim sustuğumu gören Arzu konuşmaya başladı.
''Eylül senin neyin var bir yerin filan mı ağrıyor?''
''Hayır sadece kazayı geçirdiğim günden bu güne aklımda bir şey var ama taşlar yerine oturmuyor senden bana yardımcı olmanı istiyorum.''
''Ne demek elimden ne gelir ise her zaman yanındayım.''
Çantama doğru yönelip siyah günlüğümü çıkardım.
''Eylül bu ne?''
''Bak bunu kazayı geçirip eve geldiğim gün masanın üzerinde buldum , sana bir soru soracağım ama bana doğru cevap vermeni istiyorum. Benim kaza geçirmeden önce sevdiğim biri mi vardı?''
Bunu deyince Arzunun yüzü bembeyaz olmuştu. Kahveler gelince ikimizde sustuk ve sonra Arzu konuşmaya başladı.
''Yani canım çocukluk bir şeyi idi geçti ve bitti.''
Hemen defterin herhangi bir sayfasını açtım ve Arzuya doğru;
''Bak burada 25.08.2015 yazıyor nasıl çocukluk şeyi olabilir.''
''Eylül canım bak sakin ol önemsiz bir şey sen bana bu defterden bu şekilde bahsederdin.''
Sinirlenmiştim yalan söylüyordu.
Hemen ayağa kalktım ve ''Sende bana yalan söylüyorsun bilmemem gereken ne var bilmiyorum ama asla bana yardımcı olmuyorsun Arzu asla!. Benden sakladığınız o sır her ne ise bir gün öğreneceğim.''
Sinirle defteri ve çantamı aldığım gibi cafe'den çıktım.
Sahilde yürümek iyi geleceğini düşünüp sahile doğru yürüdüm. Dalga sesini duyduğum an içim ferahlamaya başlamıştı kumların üzerine oturup düşünmeye başladım.
Günü akşam etmiş olduğumun farkındaydım ama ne kadar o şekilde oturduğumu bilmiyorum ama telefonumun çalması ile çantamdan çalan telefonumu çıkardım.
Arayanın kim olduğuna baktığım zaman Arzu idi hemen aramayı reddedip telefonumu kapattım.
En yakın dostum bile benden bir şeyler gizliyordu , neden ki ne var bu kadar bilmemem gereken ya da neden hatırlayamıyorum.
Yarın doktor randevum vardı, tek başıma gidip doktora geçmişimi hatırlayıp hatırlamamın sebebi geçici hafıza kaybı mı yoksa bir daha gerçekten hatırlayamayacak mıydım? sormam gerekti.
Hemen kumun üstünden kalkıp en yakın taksi durağına geçip eve doğru gitmeye başladım. Yolda kapalı olan telefonumu açtım ve tekrar geri çantama koydum. Eve gelince taksicinin parasını ödeyip eve girdim, ama gördüğüm manzara karşısında afalladım.
''Eylül saat kaç neredesin sen bu saate kadar?''
''Kafamı kaldırıp saate baktığım zaman saatin akşam yedi olduğunu fark ettim ve babama;
''Çocuk muyum ben baba? sahile gittim eve geldim.''
Annemin sesi ile arkasında Arzunun olduğunu fark ettim , o an aklıma geldi Arzunun eve gelip bizimkilere anlatığını.
''Kızım niye böyle bir şey yaptın ya başına bir şey gelseydi.''
Sinirlerime daha fazla hakim olamadım ve çantamı koltuğa fırlattım ve konuşmaya başladım.
''Ya çok pardon ama benim başıma daha neler gelecek söyler misiniz bana ? tüm aksilikler beni bulmadı mı zaten. Hatırlayamadığım bir şeyler var aklım çok karışık ve sağ olsun dostum dediğim insan bile bana destek yerine köstek oluyor. Rica ediyorum benim üzerime gelmeyin İzniniz ile yukarı çıkıp dinlenmek istiyorum çünkü yarın doktora gideceğim.''
Fırlatmış olduğum çantamı alıp emin ve hızlı adımlar ile odama geldim. Kapıyı kapatıp arkasına yaslandım ve ağlamaya başladım.
Neden ya neden? bilmem gereken şeyleri kimse bana söylemiyor bu günlük neydi o zaman ya ney idi. aklım almıyordu artık daha fazla dayanacak gücüm kalmadı.
Ayağa kalkıp banyoya yöneldim, duş alıp odaya geri döndüğüm zaman çantamın içindeki telefonumu ve günlüğümü çıkardım.
İlk önce telefonumu şarja taktım ve daha sonra yatağa geçip günlüğün bir başka sayfasını okumaya başladım.
''Bize bir şey yapmadılar; Belki de bizim kaderimiz mutsuz olmaktı. Herkesin bir derdi var kimi anlatarak kimide benim gibi yazarak anlatıyordu derdini, bazen diyorum ne diye uğraşıyorsun ki bırak varsın olmasın. Ama söyle bana hiç bir şey yolunda gitmezken sen neden gittin ?
11.02.2021
