''Ya ümitsizsiniz ya da ümit sizsiniz.Ya çaresizsiniz ya da çare sizsiniz.''
5 YIL ÖNCE
Gözlerimi açacak gücü kendimde bulamıyordum,Bir kadın beni çağırıyor,hafif hafif gözlerimi açıyordum ama ışık buna müsaade etmiyordu.
''Eylül Lavin hanım beni duyabiliyor musunuz? eğer duyuyorsanız lütfen parmağınızı oynatın gözünüzü açmak için kendinizi yormayın.''
Doktor olduğunu hissettiğim kadına karşılık vermek amacı ile parmaklarımı oynattım.
''Tamam eylül hanım kendinizi yormayın lütfen hastanede güvendesiniz aileniz dışarıda birazdan onlarda girecekler.''
Ardından bir kapının kapanma sesi duyuldu.Dışarıda ki sesleri duyabiliyordum babam doktora durumumu soruyordu.
''Doktor Bey kızım nasıl her şey yolunda mı?''
''Mehmet bey her şey yolunda merak etmeyin ama Eylül'ün başına aldığı darbe neticesinde bazı şeyleri hatırlamayabilir,lütfen ona bu konuda baskı yapmayın geçirdiği travma neticesinde geçmişinde ki kötü yada bazı iyi anıları hatırlamayabilir üzerine gitmeniz sağlıklı olmayabilir,şimdi gitmem lazım odaya girebilirsiniz geçmiş olsun''
Kapı açıldı sanırım içeriye babam girmişti,hayır her şeyi hatırlıyordum babamın sesini,annemin yüzünü,moda tasarımı okuduğum,arkadaşım Ahu'yu herkesi hatırlıyordum. gözlerimi açmaya başladım ve ilk gördüğüm yüz annemin yüzüydü.
''Eylül kızım nasılsın kendini iyi hissediyor musun? kendini zorlama kızım.''
''Anne merak etme ben iyiyim sadece başım çok ağrıyor,ben nasıl kaza yaptım anne?''
Babamdan duyduğum ses ile kafamı diğer tarafa çevirdim.
''Kızım sen düşünme böyle şeyleri bak aramızdasın bizimlesin düşünme kazayı.''
''Peki ben ne kadardır uyuyorum kendimi yıllardır uyuyor gibi sanıyorum?''
''Korkma kızım sadece seni tedbir amaçlı bir hafta uyuttular her şey yolunda lütfen böyle şeyleri kafana takma uyumaya çalış dinlen kızım olur mu ?''
Sustum.
Hatırlamıyordum kazayı nasıl yaptığımı, o gün kimlerle olduğumu hatırlamıyordum en son evdeydim ondan sonrası silinmiş gibi kafamdan.Başımın çok ağrıdığını hissettiğim için uyumaya karar verip gözlerimi kapattım.
1 HAFTA SONRA
Hastaneden taburcu olalı 1 hafta olmuştu.Ama hâlâ kaza anını hatırlamıyordum,Doktorum bu konuyu düşünmeme mi bir ay sonra ki kontrole gelme mi söylüyordu.
Evde durmaktan çok sıkıldığım için Ahuya mesaj yazdım
''Ahu benim evde canım çok sıkılıyor,dışarıya çıkalım mı?''
''Hayır Eylül ben yanına gelirim hastaneden yeni çıktın fazla gürültü ve stresten uzak durman gerek.''
''Bekliyorum.'' yazıp telefonu yatağıma fırlattım.
Ahu gelene kadar hiç olmazsa odamın yerini değiştirmeye karar verdim,ilk önce çalışma masasını şu köşeye koymalıydım,tam masayı çekiyorken yukarıdan bir siyah defter düştü.
Benim hiç siyah bir defterim olmadı ki bu nereden çıktı böyle merak edip masayı aynı yerine çektim.Yatağıma oturup defteri incelemeye başladım.
Üzerinde ''Anılar derin bir çukurdur''yazıyordu, ya bu defter benim unutuğum bir şeyi bana hatırlatacaksa tam defteri açıp okuyacakken telefonum çaldı,defteri yastığımın altına koyup telefonuma yöneldim arayan Ahuydu.
''Alo''
''Eylül aşağıdayım doktorunla konuştum,dışarıya çıkmanda bir sakınca yokmuş ama çok kalabalık olmayan bir yerde durabilirsin,hadi bir şeyler giy gel seni aşağıda bekliyorum''
''Ya Ahu çok teşekkür ederim hemen geliyorum.''dedim ve telefonu kapattım.
Üzerime gayet spor bir şeyler giyip hemen Ahunun yanına gittim,Babamı arayıp bilgilendirmiştim onun için pek bir sorun yoktu. Ahuyla bir yer geldik burayı hatırlıyordum her canımız sıkıldığı zaman buraya gelirdik.
Çok sessiz yemyeşil bir yerdi burası küçük pastaneler ve cafeler vardı,hemen bir yer bulup oturduk.
''Eylül iyi misin?''
''Ahu bilmiyorum kafamda eksik olan şeyler var onları bir türlü tamamlayamıyorum,kaza anını hatırlayamıyorum sanki geçmişimde bir şeyler yaşanmış ama bir türlü çözemiyorum.''
''Bak Eylül senin hatırlaman gereken hiç bir şey yok. Bak güzelim bu şekilde sen kendi kendine kuruntuya düşüyorsun,kaza anını baban sana anlattı ya lütfen hafızanı zorlama lütfen.''
''Tamam Ahu şimdilik dediğin gibi olsun''
Ahu beni eve bırakıp gitmişti,akşam yemeğini yeyip odama çekildim.Hiç bir şey yapmadım ama çok yorulmuştum,yastığın altındaki defteri elime aldım ve il sayfasını açıp okumaya başladım.
Bendeki seni duy diye yazıyorum.
bendeki azap sende ki cennete kavuşmak içim;bil diye..
Haritası kayıp bir yolcu sen diye bilinmez bir yola düştüm;anla diye.
Peki sen?
Söyle bana;
Hayırmısın?,Şer mi?
Lütuf musun? Kahır mı?
Ders misin? İmtihan mı?
Kime yazılmıştı bunlar neden yazmıştım bunları kafam çok karışıktı herkesin benden gizlediği bir şey var ama bunu bulacaktım.Artık başım o kadar ağrıyordu ki defteri masanın üzerine koydum ve gözlerimi kapattım.
Selam arkadaşlar yeni bölüm hakkında ki duygularınız neler?
Sizce o defterde daha neler yazıyor,gizemli olan defter tüm sırları açığa çıkarabilecek mi?
Diğer bölümde görüşmek üzere Sevgiyle Kalın:)
05.12.2020
