Poyraz..Karşısındayız.Ezgi için onunla konuşmalıyım,yanına oturmalıyız.Evet,evet 'yanına oturabilirmiyiz' diye konuşmaya başlicam.Yoksa 'Selam'mı desem?Çağla kendine gel!
Gözlerime elimden geldiğince kararlı bir bakış yükliyerek kendimi hazırladım ve tam cümleyi dudaklarımdan çıkarıcakken.Poyraz 'oturmak istermisin?' diye sordu.Sesi..çok güzel.Bana cevap kalmadan Ezgi 'Yaa çok teşekkürler sabahtan beri darlanmışsındır diye bizde biraz çekinerek tanışmaya geldik.' dedi cilveli ve tatlı bir tavırla.Ben hala Poyraz'ın gözlerine dalmış ve hareket edemiyordum.Ezgi bunu farketmiş ve bana dönüp gülümsiyerek 'Sende otursana Çağla' Dedi.Poyraz'a bir adım daha yaklaşınca heyecandan ve anlıyamadığım duygulardan sırtımda bir sıcaklama ve kalp atışımın hızlandığını hissettim.Bayılmaktan korktum çünkü bu çok güçlüydü. Ezgi'ye dönüp,'ben hava alıcam sonra görüşürüz.' diyip gülümsedikten sonra Poyraz'a dönüp 'Okula hoş geldin,aynı sınıftayız zaten.Daha sonra görüşürüz,tanıştığıma memnun oldum.' diye geveledim aceleyle.Fazla gevelemiş olabilirim anlamamış bile olabilir.Poyraz gülerek 'Bende çok memnun oldum,iyimisin,solgun görünüyosun.Yanında gelebilirim istersen.' diyince Ezgi ilk Poyraz'a sonra bana baktı.Elimi yok yok anlamında sallıyıp 'Teşekkür ederim ama yalnız kalsam daha iyi.' diyip hızlıca gittim.Çünkü daha fazla kalsaydım içine çekildiğim histen ayrılamazdım..
Acele hatta koşar adımlarla sınıftan ayrılıp merdivenlerden indim.Umarım Doğu'larla karşılaşmam.Kimsenin olmiyacağını umut ettiğim bahçeye çıktım.Boştu şansıma.Anlamaya çalışıyorum fakat çok saçma.Daha önce hiç kimseyi gördüğümde böyle şeyler hissetmemiştim.Anneme olan özlemimle yarışacak güçteydi..Sanki ona dokunmak,onu görmek,onu duymak kısacası ona ihtiyacım varmış gibiydi.İlk kez görmeme rağmen sanki bu yaşıma kadar hep varmış gibi.Her zaman onunlaymışım gibi.Tenimden ürperti geçse de yanında alev alev yancak gibiydim.Kalbim delicesineydi..Korktum..Kaçtım.Yanında kalmak istesemde koşarak kaçtım.Ve Poyraz'ı öncesinde tanımıyodum.Bir anda bunları hissetmem garip geldi.Ve dahası Doğu'yu sevdiğimi sanıyordum..Kafam karışıktı.Ciğerlerim yanıyodu ve sadece duruyodum.Aklım bulanıktı,kulaklarım uğulduyordu.Daha derin bir nefes almak için boynumu yukarı kaldırıp gökyüzüne baktım.Havayı içime çektim.Ve camdan bana bakan Poyraz'ı gördüm.Yüzünü anlıyamadım ama oydu.Bunu hissetmiştim..Göz göze geldik.Sanki acı çekiyordu ve aynı zamanda öfkeliydi.Kendime geldim.Göz temasımızı kestim ve sınıfa doğru gittim.
