Doğu'yu herkes gülerken görmeye alışkındı.Ben dışımda.Ama eminim herkesten çok onun hep gülmesini ben isterdim.Yanımda ağlarken ona sevgimi fısıldamaktan ve yaşlarını silmekten başka hiç bir şey gelmiyoru elimden.Lanet olsun çok çaresiz hissettiriyor..Bugün ne kadar yoğun bir gün olsada günün sonunda yine sadece ikimiz vardı..Her zaman böyle oldu umarım hep böyle olur.Çünkü onunlayken biziz.Nasıl anlatabilirimki?Biz varız.Doğu ve ben ayrılmamalıyız..
Doğu belime sıkı sıkı sarılıp boynumu öpünce anladım kendini iyi hissettiğini.Sonra ellerini gevşetip yüzünü yüzümün karşısına getirdi.Tek eliyle yüzümü kavrıyarak eliyle yanağımı okşadı."Seni seviyorum..seni çok seviiyorum."diye fısıldadı.Sesi pürüzsüzdü ama iyi olmadıüı belliydi.Soğuk elimi yanağına koydum ve hafif gülümsiyerek "Bende çok." diye söyledim.Gözlerine baktım.İkimizde hiç bir şey söylemeden birbirimize baktık.
Ayaklanıp elimi ona uzattım.Elimi tereddüt etmeden tuttu."Hadi sınıftan eşyalarımızı alalım."dedim yumuşak bir sesle.Sınıftan çantalarımızı alıp okuldan çıktık.Kimse bizi görse de bir şey demediği için şanslıydık."Nereye güzelim?"diye sordu elimi sıkıca tutarken Doğu."Aklımda bir şeyler var gidince görürsün." dedim heyecanlı bir sesle."Vaay Çağla hanım gizemli biri olmuşsunuz bakoyrumda.Bu halinide severiz be sevgilim.."Cümlesi biter bitmez elimden anice çekerek beni kendine yasladı.Elini belime yavaşça kaydırarak dudağıma kısa bir öpücük kondurdu....Yüzü yüzümün çok yakınındaydı ayrılınca.Nefesi dudaklarıma değcek kadar yakın..Kaldırımın ortasında durmuş birbirimizi öpmemek için dayanmaya çalışıyoduk.Buna son veren ben oldum.Boğazımı temizliyerek "Ihm geç kalmadan gitsekmi?"diye sordum.Sırıttıktan sonra elimi tutarak devam ettik.Hafif hafif elimizi sallıyoduk.Küçük çocuklar gibi,masumca..
1 saate yakın yürüdükten sonra istediğim yere varabildik sonunda.
