perfect | hyunlix

üç

bugün eve geldiğimde,

benim aksime sen bekliyordun, salondaki koltukta beni.

"felix, neden geç kaldın sevgilim? neredeydin?"

neden böylesin, hyunjin. neden yapıyorsun bunu? neden umrundaymış gibi davranıyorsun.

"biliyorsun,"

dedim ben de. kabanımı asarken.

"haftaya sergim var, onun için mekan ayarlanıyor. kontrole gittim.
birkaç işim daha vardı onları hallettim."

ayaga kalkıp yanıma gelirken konuştun.

kolyeni yaptırdım. dön arkanı takayım.

sana uyup arkamı döndüm.
kolyeyi taktın.

ardından eğilip boynumu öptün.

hyunjin anlayamıyorum seni. neden böyle davranıyorsun.

"teşekkür ederim hayatım" dedim ben de.

"hayır hayır öyle olmaz." dedin dudaklarını uzatırken.

"şaka yapıyor olmasın." diye düşündüm içimden.

dudaklarını hemen öpüp çekilecektim ama sen kollarını belime dolayınca...

öpüşmeyi durdurduktan sonra parfümünün kokusu,

böyle değildi hyunjin.

sanki üstüne başka birine ait parfüm karışmış gibiydi.

bana olan davranışlarından sonra,

düşünüyorum bazen "acaba kafamda mu kuruyorum?" diye.

lakin eminim de diğer taraftan başka bir birlikteliğin oldugundan.

gözlerimi kapattığımda,

onun, senin göğsünde uzandığını görebiliyorum.

buna rağmen geçemiyorum, hyunjin.

senden vazgeçemiyorum.