"felix, bebeğim uyan hadi. felix!"
hyunjin, gece duyduğu seslere uyanmıştı. yan tarafına döndüğünde ise eşinin kabus gördüğünü fark etmişti.
"bebeğim, kabus görüyorsun."
bir yandan felix'i sarsıp, diğer yandan uyanması için ona sesleniyordu.
"hyunjin!"
hyunjin hemen ter ve gözyaşları içimdeki eşine sarıldı.
"shh, geçti. bak ben buradayım."
"hyun, çok korktum."
"ne gördün anlatmak ister misin?"
felix, elini boğazındaki papatyalı kolyeye uzattı.
"sen, sen beni aldatıyordun, sonra boşanıyorduk. çok korkunçtu hyunjin."
hyunjin tekrar sarıldı felix'e
"öyle bir şey olmayacak felix, kabustu geçti bitti tamam mı hayatım?"
felix hyunjin'in elini kaldırıp alyansına baktı.
"hiç çıkarmak yok."
"hiç."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
perfect | hyunlix
Randomonun rujunun tadını alabiliyorum, sanki onu da öpüyormuşum gibi. hwang hyunjin & lee felix, düzyazı