perfect | hyunlix

dört

bugündü sergi.

ikimiz de yukarı kattaki oda da hazırlanıyorduk.

"felix, hayatım kravatımı bağlayabilir misin?" dedin. bilmiyordun kravat bağlamayı çünkü.

dolaptan bir kravat seçip geçirdim boynundan.

bağladım güzelce.

"teşekür ederim birtanem." dedin.

"ne demek hayatım."

çok zordu.

bir şeyleri belli etmemeye çalışmak çok zordu.

"heyecanlı mısın?"

"evet biraz." dedim. gömleğimi iliklerken.

ikimiz de hazır olunca ve bana olan iltifatlarından sonra çıktık evden.

erken gelmiştik. son kontroller için.

yavaş yavaş saat gelirken dolmaya başlamıştı içerisi.

birkaç kişiyle ufak tefek sohbetten sonra yanımıza bizim gibi bir çift geldi.

"felix bey bunlar harika tebrik ederim çok yeteneklisiniz."

minnetle teşekkür ettiğimde, hyunjin beni belimden çekip saçlarımı öptü.

"öyledir." dedi.

ardından telefonun çaldı.

bir köşeye gidip konuşmaya başladın.

ben de seni izliyordum.

kimdi o hyunjin.

onun yanından olmadığın için, onu göğsünde uyutmadığın için trip mi atıyordu.

neden bakınıyordun etrafına hyunjin?

o gün o da mı buradaydı?