Titan-ı Memnu (Shingeki no Kyojin - Japanese Soup Opera)

Bölüm 9

Previously on "Titan-ı Memnu" ....

Doktor odadan çıktı ve yanımıza gelip "Sonunda uyandı, içeri gelip görebilirsiniz" dedi.

AMAN ALLAH'IM SONUNDA

Herkes içeriye girdi ve yataktaki Ereniye'yi gördük. Ereniye DİREK bana baktı, gözlerinin içi gülüyordu...

Nasıl söyleyeceğim şimdi ben ona onu artık görmek istemediği mi???

Ereniye zorlanarak konuştu, "Aşqım gelmişsin çok özledim seni"

Bu kız,,,

Aman Allah'ım,,

En iyisi uzatmamaktı ve onu üzmemek için kendimden tiksindirmekti.

Elimi Petra'nın beline attım ve "Sg Ereniye, benim senle işim olmaz" dedim ve Petra ile odadan çıktık.

Odadan çıkarken Ereniye'nin ağlama seslerini duyuyordum,,,

Tanrım,, bundan sonra ne olacak,,,?

Devam Ediyor....

--------------------------------

-Levi'nin Bakış Açısı-

Ereniye hastaneden çıkalı 3 gün olmuştu.  3 gün'de toparlanmıştı. Ee, güçlü bir karıydı....

Şerefsiz Erwin onun başından ayrılmıyordu. Pezevenk Mikasa da öyle....

Ben ise onun benden nefret ettiğini bilerek... uzaktan yanında oluyordum...

Ama ne yapabilirdim? Petra ile bir anlaşma yapmıştık artık...

Tekerlekli sandelyemi sürüyerek mutfağa gittim. Mutfağa gidince uzaktan Ereniye'yi gördüm.

Ahh.. Arkadan çok güzel gözüküyordu. Yemek niyetine onu yiyebilirdim. Onu lahmacunuma isot yapmak istiyordum... Ayranıma tuz... Benim tek aşkım...

Ama onu kendimden nefret ettirmeliydim. Evet, evet benden nefret emeliydi.

Tekerlekli sandelyemi sürüdüm ve tezgaha vurarak "Yemeğe ne var lan???" diye bağırdım.

Önce irklidi ama sonra bana öldürücü bakışlar atıp tıslayarak "Yoğurtlu makarna" dedi.

Sinirle soluyup "LANNNN SEN BENİM YOĞURTLU MAKARNA SEVMEDİĞİMİ BİLMİYOR MUSUN LANN!!!!!????" diye bağırdım.

Ereniye sinirle baktı ve "Sevdiğin yemeği o çok sevdiğin aşufte Petra yapsın!" dedi. Tezgahın üstüne bir yemek tabağı fırlattı ve "Madem makarna sevmiyorsun, al yoğurduğunu zıkkımlan!" dedi.

Tabağa baktım ve kocaman tabakta sadece bir kaşık yoğurt olduğunu gördüm. Sinirle ona baktım ve "Petra yemek yapmayı bilecek kadar köylü değil!" diye bağırdım.

Bu lafların her biri aslında benim kalbime bir bıçak gibi saplanıyordu...

"O zaman git de anan yapsın, puşt!" diye bağırdı.

Elimi kaldırıp "BENİM ANAM MEZARDA LAN, MEZARDA!" diye kükredim.

O sırada fırından bir ding sesi geldi. Ereniye hemen fırına koştu ve fırından bir tepsi leziz kuzu pirzola çıkardı. Gözlerim şaşkınlıkla açıldı ve ona bakıp "La hani yoğurtlu makarna vardı!? Bu kuzu pirzola ne!?" diye bağırdım.

Omuzlarını silkip "Bunu kendime yaptım. Ben yukarı çıkıp yemek yiyeceğim. Sana da iyi zıkkımlanmalar!" diye bağırdı ve kuzu pirzola tepsisi ile beraber sinirle odasına çıktı.