Düşlerden uzak

artık birlikte

SERKAN'DAN

Uçakta düşünmeye başladım acaba? Ne yaptım ben bu kadını hak ettim? Belki de hak etmemişimdir neyse

o sırada omuzumda bir ağırlık his ettim o tarafa döndüğümde Eda omuzumda uyuya kalmıştı onu rahatsız etmeden ben de başına başımı yasladım ve ben de uyudum

EDA'DAN

Beni uyandıran Serkanın sesi oldu ne güzel kokunda kayb oluyordum niye bozuyorsun benim keyfimi

Türkiye'ye gelmiştik yine her zaman ki gibi en son rahat bir şekilde uçaktan inmiştik ve Serkan bana bir teklifte bulundu

Serkan:Eda bak ne diyeceğim

Eda:Efendim dinliyorum

Serkan:Sen bana mı gelsen

Eda:Nasıl yani?

Serkan:Şey yani havalimanınından çıktıktan sonra direk benim evime gidelim beraber vakit geçiririk güzel olur

Eda:Ola bilir aslında

Serkan:O zaman istikamet benim ev

Eda:wuhuu

Oynaya oynaya Serkanın arabasına bindik meğer havalimanının yanında bir otopark varmış Serkanda hep bir yere gideceği zaman oraya park ediyormuş arabasını

Eve geldiğimizde Serkan elimi tutup

Serkan:Bence sana evi ve apartmanı gezdireyim sonuçta artık birlikte burada yaşıyacağız

Eda:Olur da burayı ben biliyorum alt katta benim fotoğraf atölyem var

Serkan:E ne güzel işte sen çalışırken bile bana yakın olacaksın

Önce apartmanı gösterdi

(Serkanın yaşadığı apartman en altındaki mağaza Edanın atölyesi ⬆️)

Sonra evine gittik

(Serkanın evi⬆️)

Gezdikten sonra bavulları yerleştirdik yoldan geldiğimiz için açtık bir kaç bir şey hazırlayıp yemeğe başladık

Serkan:Eee sen bana atölyeyi ne zaman gezdireceksin?

Eda:Yemekten sonra inecektim zaten istersen birlikte gidelim

Serkan:Olur seve seve

Eda:Güzel

Yemek yedikten sonra etrafı toparladık ve atölyeye indik birlikte

(Edanın atölyesi ⬆️)

~Ve günler böylece akıp gider mutlu ve huzurlu~

{~son yazının final yazısına benzemesi benim suçum değil zaten finalde degil~}