Gidemedim ama beni böyle bu halimle kabul eden birinin olduğunu bilmek... neyse o gün bir şekilde geçti ve şuan biz kahvaltı yapıyoruz
Serkan:Eda bir doktora mı gitsek birlikte
Yediğim lokmayı zor yutup elimdeki çatalla yemeğimle oynamaya başladım
Serkan:Kızım yapma be yapma böyle
Eda:Serkan ne yapıyorum ben ya ne yapıyorum ben sana dedim hastayım dedim niye ben unutmaya çalıştıkça hatırlatıyorsun
Serkan:Sevgilim, güzelim belki bir çare buluruz sonuçta sadece ölüme çare yok
Eda:İyi o zaman sen bulamayacağın çareyi aramaya devam et çünkü ben ÖLÜYORUM
bu kelimeleri söylemek her ne kadar canımı yaksa da gerçekler bunlardı ben koltukta oturmuş boş boş yere baktım ve o sırada Serkan yanıma geldi bana sarıldı omzuma bir öpücük kondurdu neredeyse eriyecektim bu harakete
Serkan:Eda bak biliyorum çok zor bir durum hatta belki senin hisettiklerinin onda birini bile hissetmiyorum ama lütfen sana yardım etmeme sana yakın olmama seni sevmeme engel olma bu bana verbileceğin en büyük ceza
Eda:Serkan beni düşündüğünü biliyorum ama bak ben bu durumu aşamıyorum
Serkan:Tamam aşmana yardım ederim yurt dışında başarılı olan doktorlarla görüşürüz bir sonuç elde ederiz söyler misin bana senin gibi güçlü bir insan bu hastalıkla savaşmadan teslim ola bilir mi?
Eda:Seni seviyorum
Serkan:Bende seni seviyorum
Yavaşça dudaklarımız bir birini buldu ayrıldıktan sonra da bir birimize sarıldık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Serkan...Serkan benim bu hayatta ki en büyük şansım
