Still Waiting For My Moon To Be Back

10

Stan TXT.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~•~•

"Yes," pagkasambit ko noon ay tuwang tuwa si Matteo. I know, He's my only friend when I was young. He was my savior and everything. Nababagay lang sa kanya na bigyan ko ng pagmamahal.

He hugged me tightly and kissed my forehead. Kitang kita ko ang pag-akbay ni Prime kay Liana. Halata namang may something sa kanila na ayaw nilang ipaalam sa aming lahat.

2 months nalang... 1 year na. Kailangan ko nang umalis. Pero paano ako aalis? Paano ko ipapaliwanag sa kanya ang lahat? Paano? Paano kung ayaw n'ya? Paano kung masaktan s'ya? Baka hindi ko kayanin.

Today, we are going for a date. He wanted me to be happy. Sabi n'ya pa ay susundan n'ya ako sa med school. But I don't want to. I know how much he love engineering stuffs. Mas bagay s'ya roon dahil iyon naman talaga ang gusto n'ya.

"Hi babe," he said when I came. He kissed me on the top of my head. Palagi n'ya itong ginagawa sa tuwing magkikita kami. "Gosh, I can't imagine how you, being more beautiful everyday." I blushed. Sana ganito nalang palagi...

After we ate, we share some stories. Nasanay na kami na palaging nagkwekwentuhan. Siguro this is the time that I needed to tell him. Para hindi na kami masaktan, para mas lalo pa naming masulit ang lahat.

"Then Prime being Prime, she left the girl!" Natatawang sambit ni Matteo, hindi s'ya makamove on noong may naghubad daw sa harap ni Prime, mabuti at nakatalikod ang babae at hindi nila nakita na apat. Grabe! Nakakaloka.

"Do you think, Prime likes Liana?" I ask him. I mean, we know that Liana is fond of Prime but I just want to know if their feelings are mutual.

"What do you think?" Matteo asked back and shrugged.

"I think they will make a great couple." I seriously said it. Totoo naman, pareho kaya sila! Pareho ng mga bagay na gusto at ayaw. Ang problema lang, pareho rin silang mahiyain sa isa't isa.

"Nah, banas pa rin ako kay Prime at Ace. Hindi ako makamove on sa ginawa nila sa'yo," he said and I just chuckled. Well, nang malaman n'ya kasi na kaya ako tumakbo ay dahil sa mga sinabi nila Prime ay nagalit ito sa dalawa. But still, they are friends so they forgive each other.

"Move on na, nandito naman na ako sa tabi mo e," I winked at him. Pain crossed into my nerves. What's that?! I should not tell him that. Baka... baka... argh!

"Well, mas okay," and then he hugged. He hugged me for at least 5 minutes. Gusto ko na palaging ganito... na sana ganito nalang... na sana hindi na mabago pa ang lahat.

"Babe," he called me and show me a promise ring. "I'll give you this. This ring will symbolize my love for you. I promise you to be your friend, boyfriend, and everything. This ring shows my promise, to love you 'til the end." I smiled on him and he kissed me. 

Nang maihatid n'ya ako sa aming bahay ay agad kong ipinaliwanag sa kanya ang lahat. I can't hide this from him. Ilang buwan nalang... ilang buwan...

He said that he understand...

He said he will wait for me...

But when I came back, I saw him with another woman. We broke up and I win his back. Nang kalaunan ay parang ako nalang ang susuko sa aming dalawa...

Parang ako nalang ay may gusto ng lahat. Parang ako nalang ang may gusto sa aming dalawa... parang ako nalang ang mayroon sa relasyon na ito...

"I told you she's a friend of mine!" He shouted. I was shocked. A sad smile plastered in my face.

"A friend," I sarcastically said. "Sanaol friend." Sinambit ko at tyaka umalis. I thought he would run after me, pero mali ako... maling mali.

Alam naman ng lahat na kaya n'ya ipinapakilala na kaibigan lang sa akin para hindi ako masaktan. I know that he fell out of love. Na ako nalang ang lumalaban pero bakit ang sakit pa rin?

I caught him cheating again...

I know he doesn't care...

Siguro tama na muna... na buoin ko muna 'yung sarili ko... kasi sirang sira na ako.

Bumalik ulit ako sa condo ng boyfriend ko. Pinagbuksan n'ya ako at ngumiti ako sa kanya. Ngumiti rin s'ya, akala n'ya siguro okay na kami.

Tinanggal ko ang singsing mula sa daliri ko at ibinalik sa kanya. Kitang kita ang pagkagulat sa ekspresyon n'ya. Mukhang hindi n'ya inasahan ang galaw ko na iyon.

"I love you, but my love for you is too much. I can't handle my self anymore. This time... let's break up... this time I won't come back..."

And that was the last time we talk to each other. I hear him shouting my name. Maybe I don't need him. Maybe... I need to find myself first before him... maybe, this is the last time I could offer too much to my dignity.

As I walk passed by, my tears began to flow...

Nagpagaling ako para sa kanya... ginawa ko ang lahat para sa kanya... ang hirap pala 'no? Kapag puro sa kanya, kailan naman magiging ako?

Mukhang tama nga sila, lahat nagbabago. Lahat naiiwan. Walang mananalo. Walang magiging masaya. Lahat magiging malungkot. Lahat lalamunin ng kadiliman. Pero kay buwan pa rin naman na nandyan para kahit papaano ay magakakaroon ka ng liwanag sa mundo ng kadiliman.

~~~~~~~~
•LIGAYA•