Karşılık | Saiki K.

Vazgeçiş Sonrası| Bölüm 1

Saiki psişik güçlerinden vazgeçtikten sonrası anlatılmaktadır ve italik yazılı kısımlar kişilerin zihninden geçen düşüncelerdir. Ayrıca yukarıdaki görselde bu bölümde sıklıkla adı geçen karakterler var. İyi Okumalar.

"...Kişiliğinin aksine Teruhashi Kokomi'nin gerçekten çok güzel olduğunu kabul etmeliyim." derken Teruhashi'nin suratına dik dik baktığını fark eden Saiki hızlı bir hareketle bakışlarını başka tarafa çevirdi. Teruhashi'nin düşüncelerini okuyamıyordu, psişik güçlerinden vazgeçmişti. Umarım onu umutlandıracak bir şey değildir yaptığım, diye geçirdi içinden ve sesli bir şekilde nefes verdi. Doğduğundan beri alışık olduğu güçleri olmadan yaşamak şimdiden ona zor geliyordu. Güçlerinden vazgeçtiği için pişman değildi ama alışması zaman alacaktı ve Saiki de bunun farkındaydı. Dersi dinliyormuş gibi gözükmek için kalemi eline alıp not tutmaya başladı, öğretmenin dediklerini harfi harfine yazıyordu ama yazarken yazdıklarını değil psişik güçlerini düşünüyordu. Bir kez daha sesli bir şekilde nefes verdi, içten içe güçleri olmadığı için mutsuzdu. Her ne kadar normal bir insan olmayı dilese de kabul etmeliydi ki güçleri onu fazlasıyla kolaylık sağlıyordu. Başını belli belirsiz sağa sola salladı, güçleri varken güçlere sahip olmanın sadece kötü tarafından düşündüğü için onlardan vazgeçtiğinde rahatlayacağını düşünüyordu ama istediği huzura erişememişti, hatta durumdan rahatsız bile sayılabilirdi. Yazmayı bırakıp kafasını kaldırdı ve tavana baktı. Yüzünde hayal kırıklığına uğramış bir ifade vardı. Kısa bir süre tavana baktıktan sonra kaşlarını çattı. "Normal olmak istemiyor muydun hep? Normalsin işte, sonunda dileğin gerçek!" diye kendisini azarladı. Bu azarlama yüzünde huzurlu bir gülümseme oluşmasına sebep olmuştu. Gözlerini tekrardan dersin öğretmenine çevirdi, son sınıf öğrencisiydi ve artık dersi dinlemeliydi çünkü artık güçleri yoktu. Güçleri olmadığı için sınavı kendi çözecekti, kendi sıralamasına göre sıralanacaktı. Bu düşünce Saiki'nin mutluluk seviyesinin biraz daha arttırmıştı.

Teruhashi yan sırasında oturan Saiki'ye bakmaktan derse odaklanamıyordu. Her ne kadar kendisini zorlasa da derse odaklanamıyordu, dersi dinleyememekten çok birisinin onu Saiki'yi izlerken görmesinden korkuyordu ama kendisine engel de olamıyordu çünkü Saiki tuhaf davranıyordu.

Sınıfa ilk girdiği andan itibaren Saiki'deki farklılığı sezmişti Teruhashi ama böyle hissetmesini Saiki'nin gözlük takmayı bırakmasına bağlamıştı. Şu anda ise sebebinin gözlükten daha büyük bir şey olduğunu seziyordu. Önce kendisine dik dik bakmış ama hiçbir şey söylememişti, daha sonrasında ise oturduğu yerde gerginmiş gibi art arda sesli bir şekilde enfes alıp vermişti. Tavana bakıp sinirlenmiş, sonrasında gülümsemişti. Çok dengesiz tavırlar sergiliyordu, bir sıkıntısının olduğu bariz belliydi. Teneffüste Saiki'ye neyi olduğunu sormaya karar verdi, bu düşünce bile yanaklarını kızartmıştı. Yanaklarına akan kanın hızlandığını hissedince eliyle yanaklarını kapatmaya çalıştı, bu esnada arka sıralardan bir "Oh!" sesi yükselmişti. Teruhashi buna alışkındı, aldırmadı. 

Teneffüs zili çaldığında Teruhashi mutlulukla gülümsedi, Saiki ile konuşma fırsatını yakalamıştı bunu elinden kaçıramazdı. Tam sırasından kalkmaya yeltenmişti ki Saiki'nin yanına gelen Nendo ve Kaido'yu görüp kaşlarını çattı. Adeta Saiki'nin yanına ışınlanmışlardı. "Nasıl bu kadar çabuk yanına gelebildiler!?" Başını sağa sola sallayıp oturduğu yerden kalktı, yine de Saiki ile konuşmaya kararlıydı.

O esnada Yumehara bir anda Teruhashi'nin yanında belirivermişti. Teruhashi şaşkınlıktan bir adım geriledi ve tekrardan sandalyesine düşüverdi. "Hemen yan sıramda oturan birisine ulaşmak nasıl bu kadar zor olabilir!?" diye geçirdi içinden ama sinirlendiğini dışarıya belli etmemişti. Şirin bir şaşkınlıkla Yumehara'ya çevirdi bakışlarını. "Chiyo?"