Bir Gülüş

Davet -2

Meraba arkadaşlar...  Bu bölümü elimden geldiği kadar uzun tutmaya calışcam.Yorum geldikçe yb gelir. :) Sizi Seviyorum!...

    ######

    O an donup kaldım. Resmen bi çocuk bana bakıyordu.Sadece bakmakla yetinmeyip üstüne üstlük göz kırpmıştı.EVET GÖZ KIRPDI.İlk öncelerde Marpessa'ya bakıyodur kesin, Masal hemen sacmalaya baslama diye düşünmüştüm.

Ama bize, daha doğrusu bana -çünkü o sırada Marpessa çok susadığını söyleyip su almaya gitmişti- doğru yaklaşınca kendimi bi tuhaf hissettim.E ne de olsa karşımda meteor dense bile az gelceğini düşündüğüm bi çocuk vardı. Yanıma iyice yaklaştı. Bende tam bi keriz gibi;

-Ne bakıyosun? -Gözlerim daha önce böyle güzel bi kız görmeyince daldı. -Dalmasaymış.Umrumda değil. -Özür dilerim... -Özürlü!

Dedim ve bir süre bakıştık.O bulut mavisi gözlerindeki şaşkınlığı ve hayal kırıklılığını görünce içimden kendimi falakaya yatırmıştım hatta onla kalmayıp başımdan aşağı kaynar sular dökmüştüm.Artık kendime sövüyodum ve buda dışarıya biraz belli etmiş olmalıyım ki yüzüme daha derin bakmaya ayrıca gülümsemeye başlamıştı.Ay...Ölüyodum sanırım.D: Turp gibi (sacmaladım -,-) kızarmıştım.

Hızlı adımlarla önceden aldığımız numaralara göre şezlongumuzu bulmaya uğrasıyordum.Bulunca derin bi oh çektim ve güneşlenmeye başladım. Marpessa'nın sesiyle doğruldum.Ona her şeyi anlattım ve o da katıla katıla gülmeye başladı.

-Gülüncek ne var?

-Ne biliyim bi an komik geldi işte.Hahahahahajk

-Off Marpessa iyice saçmalamaya başladın. Ahahahahah.Denize girelim mi?

-Olur...

Deniz havaya göre oldukça soğuktu ve alışmak uzun süre sürüyordu.Alışmaya çalışırken arkamdan pek de tanıdık gelmeyen ama kesinlikle bana göz kırpan çocuktu.Yani Baran.Evet ismini henüz bilmiyordum fakat bu isim ona çok yakışmıştı.Marpessa yerinde duramadı benimki (nerden benimki oluyosa) ve arkadaslarının yanına gidip konuşmaya başladı.Tam suya alışmış ve denize dalacakken arkamdan Marpessa, Masal gelsene diye seslendi. Bende zoraki adımlarla yanlarına gidip herkese selam verdim Daş çıcıkda dahil.Herkes sırasıyla ismini söylüyordu bende onlara.Baran'a sıra gelmişti o daha hızlı davrandı ve elimi tutarak;

-Yine mi sen atarlı kız?

-1.si evet yine ben 2.si ben nerden atarlı oluyomuşum acaba?

-Bana dediklerini hatırlamıyosun heralde.Bu arada ben Baran tanıştığımıza memnun oldum.

-B-B-Baran mı? :O (Kahin medyum falan olıyım ben bence D:) 

-Hayırdır noldu neden kekeledin?

-Karşımda gıcık birisi olunca kekelemiş olmalıyım. (külliyen yalan :3) Bende Masal henüz memnun olmadım.

-Bak işte atarlandın hemen:Neyse senle daha fazla uğraşamayacağım bücür. (şimdide bücür mü gösteririm ben sana) Akşam bende parti var gelmenizi isterim.

O bunları dedikten hemen ardından yanındaki dabıl dabıl dabıl tatlı olan arkadaşı bana göz kırptı ve ikimizin arasına geçip kollarını omzumuza attı.Bana dönüp gülümseyerek;

-Ben Buğra.Baran'la 5 yaşından beri en yakın arkadaşız. 

Diğer arkadaşlarını parmakla işaret ederek isimlerini saydı.

-Emir,Enes,Can,Anıl,Tunahan ve Samet.

Ardından ellerimizi sıktı ve akşam görüşürüz diyerek yanımızdan ayrıldılar.Onlar gittikten sonra ben ve Marpessa çığlık atmamak için kendimizi zor tuttuk.Koşar adımlarla eve doğru gittik.

Açıkcası annemin tepkisini ve vereceği cevabı çok merak ediyordum.!