O9O

1K 48 68
                                    


flashback.

"try mo lang," soojin once again interrupted her from creating her powerpoint presentation.

"soojin ang kulit mo, babangasan na kita," jisoo said in annoyance, eyes still glued at her laptop.

"wala naman kasing masama! ta-try lang eh!" paguulit ng kaibigan kaya dinabog niya ang kamay sa libro sa kanyang gilid dahilan para mapatingin ang ibang estudyante sa loob ng library.

"huy, gago joke lang! high blood ka?" tawa ni soojin at tumayo. "balik ako mamaya. maglalunch lang ako. di ka sasama?"

"di ko pa tapos to," mangiyak ngiyak na sambit ni jisoo at itinuro ang ginagawang ppt na kailangang ireport sa susunod na subject.

"doon mo nalang kaya sa canteen tapusin yan para makakain ka?"

"hindi na, bilhan mo nalang akong tinapay?" she requested to which soojin instantly nodded. "balik din ako agad, wag kang matulog gaga ka. tapusin mo na yan."

jisoo spent the next 30 minutes finishing her report and almost breaking down because of too much cramming.

not too mention the loads of stressful paperworks in hiraya that needed to be passed within this week too.

the moment she pressed the save button, isang yakap ang naramdaman niya mula sa likod na agad ding bumitaw dahil may mga estudyante sa loob maliban sakanila.

"nakita ko si soojin sa canteen. di ka daw maglalunch?" taehyung placed a piece of bread and a water bottle in front of her.

masamang tingin ang ibinigay ni jisoo sakanya bago kinuha ang tubig para mainuman.

"salubong nanaman kilay mo," he chuckled at her and used his fingers to relax her eyebrows back. "ako lang to ji, bat galit ka nanaman?" 

"amoy babae ka," she pointed out and closed her laptop. inamoy ni taehyung ang sarili at inalingan siya ng pabiro.

"babae agad? amoy bulaklak lang!"

"ano ka? patay?" jisoo raised a brow before eating. mahinang natawa si taehyung at pinisil ang pisngi nyang may laman ng nginunguyang tinapay.

"kasi po nasa garden ako kanina, hinihintay ka. akala ko sabay tayong maglalunch."

jisoo suddenly felt guilty for not telling taehyung that she wouldn't eat. lumingon siya dito at ngumuso, handa ng humingi ng tawad kung hindi lang muling nagsalita si taehyung.

"o tas iiyak ka naman ngayon! okay lang, kain nalang tayo mamaya pagkatapos ng last class mo."

"hanggang 5:30 ako," she reminded him but he only rolled his eyes.

"alam ko, memorize ko sched mo," taehyung scoffed at her and opened the water bottle again for her to drink.

"e diba 3pm huling klase mo?"

"ano naman? dito nalang ako mamaya, tapusin ko inaasikaso ko sa hiraya. nagagalit na si namjoon eh," tawa nito at kinalkal ang bag ni jisoo para hanapin ang ipit niya.

"magipit ka nga. sumasabog buhok mo sa mukha mo," he scolded her and was already prepared to tie her hair but jisoo refused.

"yung aircon nakatapat sa likod natin, nangingilabot yung batok ko," she explained pointed at the aircon using her lips.

taehyung looked away and mumbled, "wag ka nga ngumunguso, daming tao dito," that made jisoo slap his right leg to which he groaned quietly.

"tang- ang sakit," mahina nitong bulong at halos mamula na dahil sa pagpigil nyang magsigaw. "bat ganyan kamay mo?!"

"arte mo!" tawa ni jisoo at hinalikan ang kanyang pisngi upang makabawi.

"hoy, library to hindi motel. harot niyo depota kayo," soojin suddenly appeared in front of them just to complain.

"sabi ko naman kasi sayo kumain ka ng lunch eh!" bulyaw ni soojin habang inaalalayan ang kaibigan papuntang clinic.

"soojin, yung report ko. mawawalan ako ng grade kay maam," she was already not feeling well that time but the only thing she could think of was her reporting — that was left unfinished because she almost fainted in front of the class.

"ako na kakausap. inom ka nalang gamot pero bibilhan muna kitang lunch. may klase ba si taehyung?"

"mamayang 3 pa siya matatapos," she weakly said and grunted when she felt another painful headache.

"osige, ako na bahala, sana naman may murse na nagbabantay."

when they reached the university's clinic, no other students were there and thankfully, the nurse assisted them quickly.

"hindi ka ba sanay ng hindi naglalunch?" she asked jisoo who was fast to shake her head.

"usually po okay lang naman. nag tinapay din ako kanina kaya hindi ko alam bakit sumama pakiramdam ko."

"you should eat lunch first tapos magpahinga ka dito. after a while ichecheck kita, tignan natin kung gagaan pakiramdam mo, okay?"

tumango lamang si jisoo at sumenyas si soojin na bibili na ng kanyang kakainin. jisoo thanked her and lie on the bed for a while, getting her temperature check by the nurse.

"ang taas ng lagnat mo," sambit nito sakanya at pinakita ang 39°C.

"kain ka muna ng lunch bago ka uminom ng gamot, ha?" mala-jowang paalala ng nurse.

minutes after, soojin came back holding the plate from canteen and an unrecognizable box on her other hand.

agad na kumunot ang noo ni jisoo at nagtanong. "soojin, ano yan?"

"ji, don't get me wrong. pero please i-try mo muna to," she gave her the box but jisoo immediately shook her head.

"ayaw ko ng ganyan. para saan yan?"

"wala namang masama kung susubukan mo. sige na ji, ilang araw ko na talagang napapansin yang pagsama ng pakiramdam mo lagi."

"soojin naman.." she was already teary eyed and the fear inside her heart started crawling all around her body.

"ji, para makasigurado lang, please? i promiseckahit anong resulta i'll stay by your side. peksman," she reminded her and held her hand.

slowly taking soojin's point, jisoo finally nodded after a long sigh. nanginginig nyang kinuha ang kahon at pumunta sa cr habang nasa likuran lang ang kaibigan.

"i'll wait for you here. tawagin mo agad ako."

jisoo closed the door and read the instructions on how to properly use it. she was trembling badly but she knew she had to figure it out too.

she's not stupid to not think of that idea. but maybe, she was just too afraid of the result. she's not yet ready, she has not even properly grown into a woman!

waiting for minutes for the outcome, she washed her hands and didn't even want to look at it.

binuksan niya ang pintuan at tinawag ang kaibigan. kahit na umiiyak, nilingon niya ang kanyang ginamit at halos manginig sa takot ng makita ito.

"soojin," she cried on her friend's shoulder and hid her face away. soojin couldn't help but to look at where she was glancing at earlier, and instantly gasping the moment she saw the result.

two lines.

positive.

10 - 15 chapters left 🤪

i loved you.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon