Fazlasıyla sıradan ve sevilmeye değmeyecek bir adamın; dile getirmek istediği şeyleri getirememe bütünü.
Uzun lafın kısası saçma notlarım, unutmayayım diye günlerimi falan.
-Kurgu bağlantılı kurgudan bağımsız günlük-
Bir çiçeğe rastladım. Koklayanı da çok seveni de. Ben karşı kıyının her bahar açan çiçeğiyim. Ne su isterim , ne güneş. Bahar gelsin açarım mavi yapraklarımı. Karşı kıyıdan bir çiçek ne haddime değil mi? O halde neden benim peşimden geliyor? Tam diyorum oldu bu iş. Sonra benim asla beceremeyeceğim iltifatlar , asla olamayacağım kadar parlak renkli çiçekler geliyor. O onları çevirmiyor. Benden de çevirmiyor yüzünü ama ben bir kez daha anlıyorum kıyılarımızın ne kadar uzak olduğunu. Önceleri taç yaprakları böylesine parlayanların yapraklarını yolmak , küçük bir çocuk gibi çok güneş ışığından kurutmak istiyordum. Ama çocuk gibiydi işte.
Şimdilerde ise anladım. Ben asla o lakırdıları edemem ve benim kıyıma hiç güneş vurmaz.
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
